"Σου αρέσει πολύ εδώ, δεν έχεις σταματήσει να κοιτάς την θέα ούτε για λίγο. Όντως εδώ πάνω είναι μαγευτικά και είμαστε μόνοι μας οπότε αυτό το κάνει πιο ρομαντικό. Τις τελευταίες μέρες σκεφτόμουν πως ήμουν κάπως άδικη μαζί σου και δεν σε άφησα να μου εξηγήσεις τι έγινε παρολο που μπορούσα να σε ακούσω και μετά να μην σου ξαναμιλήσω. Σου οφείλω ένα συγγνώμη" είπα στον Luke ο οποίος χάζευε τον σκοτεινό με αστέρια ουρανό της νύχτας. Μόλις τελείωσε με κοίταξε και με πλησίασε ώστε να μην υπάρχει σχεδόν καθόλου κενό ανάμεσα μας.
"Μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου, μην ρίχνεις όλο το φταίξιμο πάνω σου μωρό μου. Το ξέρεις πως εγώ ήμουν αυτός που από την αρχή δεν προσπάθησε να βρει τι είχες μέχρι που τελικά χωρίσαμε. Αν ήταν κάποια άλλη στην θέση σου δεν θα με συγχωρούσε ακόμα και αν μάθαινε πως τελικά δεν έγινε τίποτα με την Αθηνά. Το μόνο που οφείλεις και σε εμένα και στον εαυτό σου είναι να χαμογελάς και να μην στεναχωριεσαι" είπε και με αγκάλιασε. Φίλησε το μέτωπο μου και ακούμπησε το χέρι μου με το δικό του.
"Δεν θέλω να τελειώσει αυτό που έχουμε εμείς οι δύο Luke. Ακόμα φοβάμαι πως θα γίνει κάτι και θα φύγεις από κοντά μου. Εδώ και καιρό βλέπω το ίδιο όνειρο, είμαστε μαζί και ξαφνικά εξαφανίζεσαι σαν να μην υπήρχες ποτέ. Μπορεί να σου ακούγεται τελείως μελόδραμα αλλά δεν ξέρω γιατί φοβάμαι κάτι τέτοιο" είπα και τον κοίταξα στα μάτια. Πρόσεξα πως φορούσε το κολιέ και δεν το είχε βγάλει.
"Σου είχα υποσχεθεί πως δεν θα φύγω αν τσακωθούμε θα μείνω εδώ και θα προσπαθήσω να τα βρω μαζί σου. Απλά μην σκέφτεσαι κάτι τέτοιο, σκέψου πως αυτήν την στιγμή εμείς οι δύο είμαστε καλά και είμαστε μαζί. Ειλικρινά σε λατρεύω και δεν μου αρέσει να σε βλέπω να βασανίζεσαι" είπε και τοποθέτησε ένα φιλί στα χείλη μου. Έκανα ακριβώς το ίδιο και ύστερα του χαμογέλασα.
"Σε αγαπώ και αυτήν την φορά μπορώ να το πω επειδή το εννοώ" είπα και τον κοίταξα στα μάτια. Εκείνος χαμογέλασε και έβαλε το χέρι του γύρω από τους ώμους μου.
"Και εγώ σε αγαπώ Ανδριάνα" είπε και συνεχίσαμε να κοιτάμε την θέα. "Πρέπει να σε πάω σπίτι, έχει αργήσει και το σπίτι σου είναι πιο μακριά από το δικό μου" είπε και με κοίταξε
"Καλά ας γυρίσουμε αλλά πρώτα..." είπα και τον φίλησα στο στόμα.
"Έχεις όρεξη μου φαίνεται" είπε χαμογελώντας πονηρά. "Βέβαια είμαι και εγώ γοητευτικός αλλά θα σε παρακαλούσα να κρατηθείς λίγο" είπε γελώντας και μπήκαμε μέσα στο αμάξι
YOU ARE READING
The Boy With The Blue Eyes {Luke Hemmings}
Fanfiction"Και μόνο που σε βλέπω μου χαλάει η όρεξη, οπότε δεν χρειάζεται να ρωτάς. Και να μην σου θυμίσω για το χθεσινό χαστούκι" είπε χαμογελώντας με το πιο ψευτικό χαμόγελο που θα μπορούσε κάποιος να έχει. "Χθες δεν ευθυνόμουν εγώ που ουσιαστικά με έβρισες...
