"Calum μπορείς να με βοηθήσεις λίγο με το φόρεμα, δεν μπορώ να το δέσω και η Αφροδίτη δεν έρχεται" φώναξα ύστερα από 10 λεπτά άσκοπης προσπάθειας να κουμπώσω το φερμουαρ στο πίσω μέρος του φορέματος και να το δέσω στην πλάτη.
"Έφτα-" είπε καθώς μπήκε στο δωμάτιο χωρίς μπούζα και δεν τελείωσε την φράση, απλά με κοίταξε με τα χέρια του στο στόμα του. Ναι κατάλαβα πως του άρεσε και με κάνει να νιώθω πολύ καλύτερα που το εγκρίνει και εκείνος. "Ανδριάνα σίγουρα θες να στο φτιαξω εγώ;" ρώτησε και εγώ γύρισα και στάθηκα μπροστά του. Δεν τον φοβάμαι μπορεί να είναι λίγο βλάκας αλλά έτσι είναι ο χαρακτήρας του και τον λατρεύω πάρα πολύ.
"Δεν σε φοβάμαι ρε σιγά, έλα" είπα και γύρισα την πλάτη μου. Με αργές κινήσεις σήκωσε το φερμουάρ μου και ένιωθα το άγγιγμα του στο σώμα μου όταν προσπαθούσε να δέσει την πλάτη.
"Ειλικρινά αν δεν είχες ραντεβού με άλλον θα στο έβγαζα ρε" μου ψιθύρισε στο αυτί και ένιωσα τα χέρια του να με αγκαλιάζουν. Μπορεί να είμαστε φίλοι αλλά ομολογώ πως και εγώ τον βρίσκω αρκετά ελκυστικό.
"Μην αρχίζεις πάλι! Ρε εσύ από πάνω τι θα φορέσεις;" τον ρώτησα χαμογελώντας και κοιτάχτηκα στον καθρέφτη. Πήρα την χτένα μου και άρχισα να χτενίζω τα μαλλιά μου.
"Ένα μαύρο μπλουζάκι, να σου πω τι ώρα θα έρθει να σε πάρει;" με ρώτησε και κάθισε στο κρεβάτι από πισω μου. Εγώ άφησα την χτένα και κάθισα δίπλα του και φόρεσα τα παπούτσια μου.
"Στις 7, αλλά ακόμα είναι νωρίς" απάντησα και εκείνος άρχισε να γελάει.
"Η ώρα είναι 6:45 τι νωρίς;" είπε και σηκώθηκα όρθια βιαστικά. Με μία απότομη κίνηση έπεσα πάνω στο κρεβάτι μου και ο Calum βρισκόταν από πάνω μου. Κανένας από τους δύο μας δεν είπε τίποτα και κανενας δεν σηκώθησε όρθιος, μείναμε έτσι για τουλάχιστον πέντε λεπτα και χαμογελούσαμε ο ένας στον άλλο.
"Συγγνώμη" είπε και σηκώθηκε όρθιος
"Δεν πειράζει, εγώ φταίω βασικά" είπα γελώντας
"Απρόσεκτη όπως πάντα" είπε και έτρεξε στο σαλόνι
"Έλα εδώ" φώναξα και τον ακολούθησα. Τελικά αφού συνειδητοποίησα πως ήμουν έτοιμη κάθισα δίπλα του στον καναπέ και τον αγκάλιασα.
"Ευχαριστώ για όλα" είπε χαμογελώντας και εκείνος με έσφιξε στην αγκαλια του
"Δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς για τίποτα, να περασεις καλά σήμερα" είπε και με φίλησε στο μέτωπο
STAI LEGGENDO
The Boy With The Blue Eyes {Luke Hemmings}
Fanfiction"Και μόνο που σε βλέπω μου χαλάει η όρεξη, οπότε δεν χρειάζεται να ρωτάς. Και να μην σου θυμίσω για το χθεσινό χαστούκι" είπε χαμογελώντας με το πιο ψευτικό χαμόγελο που θα μπορούσε κάποιος να έχει. "Χθες δεν ευθυνόμουν εγώ που ουσιαστικά με έβρισες...
