Öğretmenim (!)

Bölüm 10

      O an inanamadım.. Resmen öğrencilerin yanında Betül Hoca Ali Hocanın dudaklarına yapışmıştı.. Aslında Betül Hocanın Ali Hocayı öpmesi beni ilgilendirmezdi. Tek sıkıntı öğrencilerin  yanında öpmesiydi.. Ya da ben kendimi öyle kandırıyordum..

    Şaşkınlıktan yüzümü bile çeviremedim.. Hala Ali Hocaya ve Betül Hocaya bakıyordum.. Ali Hoca da şaşkındı. Şaşkınlığını üzerinden attıktan sonra hemen Betül Hocayı itti ve geri doğru çekildi.. Gözleri hemen bana çevrildi. Ben hala donuk bir şekilde onlara bakıyordum.. O an Hasan Abi sinirli bir şekilde ;

- Ne yaptığınızın farkında mısınız? Ali senden beklemezdim!!

- Hasan bende şaşkınım görmüyor musun?

- Şuan senin şaşkın olman beni hiç ilgilendirmez.. Sende biliyorsun ki ben bugün Mira'yı sen varsın diye buraya gönderdim ama sizin amacınız çok normal değil..

- Hasan senin şuan gösterdiğin tepkiyi anlamıyorum.. Benim suçum mu bu şimdi ?

- Hadi diyelim senin suçun değil, peki bu öğrencilerin başta Mira olmak üzere sizi böyle görmek onların suçu mu..

- Tamam haklısın ama ben ne yapabilirim..

        Çok sıkılmıştım bu konuşmadan ve artık eve gitmek istiyordum ve artık dayanamıyordum.. Kalbim sıkışıyordu. Canım yanıyordu. Nedenini bilmiyordum ama bu konuşmaya daha fazla dayanamıyordum bundan dolayı Ali Hoca ve Hasan Abi'ye dönerek;

- Yeter artık bu konuşma sıktı.. Ali Hocam artık yeter.. Hasan Abi sende daha fazla üstüne gitme.. Bir öğretmen öğrencisinin yanında ne yapması gerektiğini bilmiyorsa o zaten kişilik olarak tam değildir. dedim ve Betül Hocaya baktım..

      Çok kötü olmuştum, gördüğüm sahnelerden duyduğum seslerden ve tam düşecekken arkamda birinin elini hissettim.. Kimse gözümün karardığını fark etmemişti. Ahmet Hoca hariç.. Ahmet Hoca belimden ve elimden tutarak bana destek oldu..  Ali Hocanın gözleri tam benim üstümdeyken ; Ahmet hoca Hasan Abiye döndü ve ;

- Hocam izniniz varsa Mira ile biraz yürümek istiyorum..

- Tabii hocam hatta bekleyin bende geleyim..

- Yok hocam biz biraz yürüsek daha iyi olacak gibi.. dedi ve elimden tutmaya devam ederken yürümeye başladık..

      Herkesten biraz uzaklaştık ve hiç ses çıkarmadan yürüyorduk.. Aslında Ahmet Hoca ile hep gülüp eğlenirdik ama bu sefer ne diyeceğimi bilmiyordum. Çünkü neden böyle bir tepki verdiğimi ben bile bilmiyordum.. Sonra Ahmet Hoca bana döndü ve bir şey söylememi isteyen bir tepki gösterdi ama ben karşılık vermedim.. Sonra bana dönerek..;

- Gösterdiğin tepkiyde haklıydın..

- Tabii ki haklıydım hocam.. Böyle bir ihmalkarlık olamaz.. Öğrencilerin yanında yapılana bakın.. Siz annemi tanımıyorsunuz zaten beni bu okuldan almak için sebep arıyor ve annemin bu sebebi bulamamasının tek sebebi Ali Hoca onun da öğrencilerin karşısında bir öğretmenle dudak dudağa öpüştüğünü öğrense benim bu okulda kalmam zor olur.. 

- Peki neden bu okulda kalmak istiyorsun ki.. Bildiğim kadarıyla durumunuz çok iyi ve istediğin özel okula istediğin zamanda gidebilirsin ?

- Hocam o ortamlar bana göre değil diye düşünüyordum ama şuan gitme düşüncesi aklında oluştu.. Ama sizden isteğim bu söylediğimi okuldan kimseye söylemeyin çünkü gitmemem için annemi ikna etmeye çalışırlar. Annemin ikna olacağını düşünmüyorum ama ben zaten çok gitme taraftarı değilim ve benimle konuşursalar çok kolay ikna ederler gitmeme konusunda..