Second Chance by Fate

Father-Daughter

5.

Sara Belle’s P. O. V.

"Daddy are you crying?" Tanong ni Sophie na naging dahilan upang mahinto ang yakapan namin ni Raphael. Cute ng name ng daddy nila nuh? Kasing cute ng baby-babyhan ko.

"Did daddy wake you up princess?" Tanong naman nung daddy niya habang hinahawakan ang pisngi nito. Ang sweet nila tignan sobra, naiiyak na ako. Haha.

"No daddy. Mommy why is daddy crying?" Binaling niya sa akin ang tanong niya siguro dahil hindi naman siya sinagot ng daddy niya.

I sat her over my lap and soothe her hair. "Daddy was crying because he was very afraid when you get out of his sight kasi baby daddy loves you so much and he doesn't want to lose you like how he lose your Mom." Sabi ko sa kanya ng mahinhin. Kailangan matanggap ni Sophie na hindi ako ang totoong nanay niya kasi tama nga naman yung sinabi ni Raphael, nakakabastos iyon kay Liza, yung name siguro nung Mom nila Sophie.

"But Mommy diba ikaw talaga ang mommy ko, we look the same kaya ikaw ang mommy ko." Pagpupumilit pa rin ni Sophie.

"Princess Mama Liza is your true mom and magkamukha lang kayo ni Auntie Belle, I mean Auntie Sara kasi siya yung pinaglihian ni Mama nung nasa tummy ka pa niya." Mahinahon din na sagot ni Raphael.

"But-" may gusto pa siya sabihin but I cut her. "No more buts Sophie. You need to accept that I'm not your real Mom, Sweetie. But you can still call me me Mommy if you want." Sabi ko sa kanya na nung una medyo stern pero nung huli sweet na. Hindi ko talaga kayang magalit sa batang 'to.

"Then where is Mama Liza?" Tanong nito sa daddy niya. In fairness what her daddy said a while ago is true, genius nga si Sophie. For a child she's taking everything calmly.

"She's in heaven na baby." Walang emotion na sagot ni Raphael.

"Then can Mommy Sophie be my new mommy? Daddy could she?" Medyo masiglang tanong ni Sophie. Tumingin muna sa akin si Raphael bago niya sinagot ang anak.

"If it's okay with her we can talk things through." Sabi nito at ngumiti sa bata. Tumingin naman agad sa akin si Sophie with her puppy eyes.

"Mommy can you be my Mom?" Tanong nito sa akin na medyo teary eyes pa. Nako ang batang 'to sumosobra na pero ano pa nga bang magagwa ko kapag ganito na ang itsura ng baby ko?

"Will try talking things first baby. Is that okay for an answer?" Nginitian ko siya at nakipagnose to nose sa kanya.

"For now-" lahat kami nagulat ng bigla nagbukas yung door at agad sumigaw si Lawrence.

"Soophieeee!!! Are you okay? From now on you should stay by my side na ha?" Sigaw, takbo at yakap ni Lawrence kay Sophie. Pansin ko lang ang inglesera at inglesero ang mga bata, sosyal. Haha.

"Kuya? Yes, I'm fine. Okay." Ilang na sagot ni Sophie at agad na sumiksik sa akin after siya i-let go ng kuya niya. Hindi siguro 'to sanay na older brother mode ang kuya niya. Nagshift yung tingin sa akin ni Rence at lumaki ang mata nito. Mukha ba akong multo?

"Auntie Sara? Yes, you're Auntie Sara!" Masiglang sagot ni Rence sa tanong niya.

"Hi little boy. So you still remember me?" Tanong ko sa kanya at binuksan ang arms ko. Agad naman niya ako niyakap tuloy naipit si Sophie.

"Kuya you're so baho na, you smell like araw na." Haha. Nakakatawa magtaglish 'tong si Sophie, pero iritable ang mukha niya. Naku, selosa ang baby ko.

"Baby your kuya just want to hug me, can he?" Sweet na tanong ko kay baby Sophie. Agad naman siya umalis sa lap ko at pumunta sa gitna ng bed at nakaface siya sa may door kaya nakatalikod siya sa amin. Hinug naman ako agad ni Rence at naramdaman kong basa ang likod niya kaya I called Marge para kumuha ng bimpo at powder at tignan kung may pamalit ba na pwede pagbihisan si Rence.