Second Chance by Fate

Wrong Room

9.

Sara's P. O. V.

Inaairplane mode ko muna ang phone ko ng makasakay kami ng airplane. Kinakabahan pa rin ako hanggang ngayon. Hindi mapapanatag ang kalooban ko until hindi ko nakikita si Mommy.

Pinisil ni Kelly ang hand ko nahawak niya. Ganyan naman siya lagi eh? Siya ang lagi kong karamay. Nginitian ko lang siya as a sign na I appreciate what she's doing.

Pagkadating na pagkadating namin sa Manila, dumiretso agad kami sa hospital. On the way ay kausap ko si Daddy. He asked me kung kamusta na si Mommy but since nasa car pa lang kami wala ako maisagot.

He said sorry na hindi siya makakarating kasi his in the middle of an important business trip at sinabi niya na ako muna ang magbantay kay Mommy and all. Sabi niya susunod nalang daw siya at uuwi as soon as possible.

When we reached the hospital I asked the front desk what room my Mother is.

"Rm. 502 Doc." Sagot ng nurse. Pagmamay-ari ng pamilya ko ang hospital na 'to at ako ang nagmamanage dahil ayaw ni daddy na maging empleyado lang ako na isang hospital kaya pinagawan niya ako ng sarili at pagkagraduate na pagkagraduate ko ako na agad ang head.

I slowly opened the door of Rm. 502 and slowly went in. Nagnod si Ms. Anne sa akin and led me to my Mom. I saw her lying in the bed with a gas mask and a heart monitor. The monitor was beeping stating that my Mom is still alive and for that I'm very grateful.

I went to her side and clasped her hand with my own. Hinilaan ako ni Marge ng chair na siyang inupuan ko. Naiyak ako sa kalagayan ng ina ko. The mother I have in mind is lively and cheerful not this dull and weak person. I tried reminiscing times with her but I got nothing and because of that my tears fell like a water falls.

"Mommmmmmyyyyy! *sniff* mommmy!" Sophie was crying so loud that it made me woke up. I scanned my surroundings but I didn't spot any Sophie here but just my sleeping Mom, wala na siyang gas mask ngayon.

Naalala ko si Sophie kaya agad akong naligo. I screwed up, sana maintindihan nila na may emergency kaya hindi ako nakabalik. Shocks! Baka iyak ng iyak ang baby ko. I need to see them.

Pagkalabas ko ng bathroom nagkatinginan kami ni Mommy. Gising na pala siya kaya lumapit ako sa bed niya at hinawakan ang hand niya na walang IV. Pinadaan niya ito sa cheeks ko na kapag papikit sa akin.

"Why can't you just be with me all the time or bring home a guy you'll marry and who will be the father of my grandchildren or just bring home your kid kahit wala ng ama, I'll be more than happy to welcome him or her to our house." Malungkot na wika nito.

Napatingin ako sa kanya at isa lang nasabi ko, "I will." Nakita ko siyang ngumiti before ako tuluyang lumabas ng room niya kasabay si Marge at mga bodyguards ko. I asked for my phone at bigla akong napahinto ng makita ko ang lock screen.

Raphael Mercedes 100+ missed calls

At ilang messages din galing sa kanya. I swiped the missed calls para matawagan siya, ilang rings din ang hinitay ko bago siya sumagot and you know what he said?

'Where the hell are you Belle?!" No hi's, no hellos just that. Narinig ko ang lungkot, worry, at galit sa boses niya. He has a right to, I stood them up, pinaghintay ko sila sa wala.

Papalabas na ako ng makasalubong ko ang isang taong nasa stratcher at papuntang emergency. Medyo napasulyap ako kaso nagmamadali din ako at may doctors naman sa emergency at may surgeons naman diyan.

"I'm sorry Raphael there was an emergency kaya hindi na ako nakabalik. How's Sophie? Rence? Nasan kayo can I meet you ang the kids?" Nagwworring tanong ko. Natatakot akong hindi siya pumayag at yung sagot ko hindi ko pa nabibigay sa kanya.