The Girl With The Brown Sunglasses

Hoofdstuk 3

Lucas

Ik lig op mijn bed en gooi verveeld mijn basketbal tegen het plafond en vang 'm daarna weer op. Zo gaat het al ongeveer een uur en ik ben nogsteeds levenloos.

Al een week ben ik opzoek naar het meisje , maar ze lijkt spoorloos verdwenen te zijn.

Onze stad is niet erg groot , dus inprincipe zou je iemand al vrij snel tegenkomen op straat en echt niemand komt vrijwillig speciaal naar deze stad toe om naar een club te gaan.

Echt niemand.

Dus , of ze is een uitzondering , een hele bijzondere mag je weg zeggen , of ze leeft in deze stad maar ik ben haar nog nooit tegengekomen , wat mij erg vreemd lijkt , omdat er maar één middelbare school is in de omgeving en één basisschool. Het zou natuurlijk ook kunnen dat ze verhuisd is....

Mijn gedachten worden ruw verstoord doordat er drie keer op mijn slaapkamerdeur wordt geklopt en ik de zoete stem van mijn moeder hoor vragen of ze binnen mag komen.
Ik antwoord instemmend en de deur wordt piepend opengemaakt.

'Hey.....ik dacht.....ik breng je even een croissantje....'

Mijn moeder strijkt een plukje haar achter haar oor en voor heel even heb ik het gevoel dat ze meer lijkt op een zestien-jarig meisje dan op een vrouw van achtendertig.

Ik denk dat velen verbaasd zullen zijn als ik zeg dat mijn vader nogsteeds bij ons in huis woont, en nooit minder van haar heeft gehouden dan dat hij nu doet , ondanks dat mijn moeder op haar negentiende al zwanger raakte.

'Bedankt , mam.'

Ik pak het croissantje uit haar hand en begin erop te kauwen , het voelt echter net alsof ik de smaak niet proef.

'Lieverd.....is er iets? Volgens mij gaat het de laatste week of iets meer , niet helemaal goed met jou.'

Ik haal gefrustreerd een hand door mijn haren heen.

'Laat me met rust , oké! Ga gewoon weg.'

Mijn moeder loopt van schrik van mijn reactie een paar stappen achteruit.

Ik laat een diepe zucht over mijn lippen rollen.

'S....sorry....i..ik.....ben gewoon een beetje....geïrriteerd....'

'Ik snap het wel , als je naar een meisje opzoek gaat waar je niet eens de naam van kent.'

Ik bijt op mijn lip en haal de basketbal van mijn schoot af.

'Mam , please....het is het eerste meisje waar ik echte gevoelens voor heb. Ik wil niet dat je mijn gevoelens voor haar bezeerd.'

Mijn moeder rolt een vermoeide zucht over haar lippen en schudt lachend haar hoofd.

'Je bent netzoals je vader weet je dat? En na al die jaren , praat hij nogsteeds als een geleerde. En ik vind het nogsteeds even aantrekkelijk.'

Ik rol geërgerd met mijn ogen.

'Mam , zo ben ik nu eenmaal. Laat me please met rust.'

'Je lijkt nu echt op een puber.'

Ze staat op van de stoel die naast het voeteinde van het bed staat.

'Op een negentien-jarige puber die geen vriendin heeft.'

Mijn moeder wil de deur uitlopen wanneer ik op het punt sta om een woede uitbarsting te krijgen.

'Dus jij vindt status erg belangrijk, hè? Waarschijnlijk was dat ook zo bij jou op school , met wie je naar bed ging maakte niet uit zolang je het maar deed en een vriendje had. Verbaast me niets dat je met zo'n mentaliteit vroeg zwanger wordt.'

Mijn moeder haar ogen staan gekwetst wanneer ze de deur wil uitlopen , maar net voordat ze dat doet , kijkt ze mij bitter aan en zegt.

'Eigenlijk , had en heb  ik echte liefde  voor jouw vader , Lucas. Ik ben misschien vrij jong moeder geworden , maar ik deed het uit liefde. En zo heb ik jou ook opgevoed. Dat alles wat je doet , met liefde moet gebeuren.'

Met die woorden liep ze mijn kamer uit en gelijk begon een golf van zelfhaat mij over te spoelen.

Ik ben zo vreselijk tegen mijn moeder geweest.

Ik wil van mijn bed opstaan als ik mij besef dat ze wil dat ik iets heb om over na te denken en val met mijn hoofd ploffend neer op mijn kussen.

Ik doe mijn ogen dicht voor een paar seconden en zie voor mijn ogen haar prachtige gezicht en haar roze lippen die zij op de mijne drukt.

Ik schrik op uit mijn gedachte en moet naar adem happen.

Wat was dat?

Ik raak er gefrustreerd van dat ik mijn emoties , gevoelens en verlangena niet in bedwang kan houden zoals ik dat altijd had gedaan.

Ik haal een hand door mijn haren en besef dat dit 's avonds nog door mijn hoofd zal spoken.

Dat zal een leuke avond worden.

Wanneer ik op mijn telefoon kijk , komt er een berichtje van Nate binnen.

'Gast , ik denk dat ik die chick van je heb gevonden.'

Ik voel de drang om naar adem te happen maar besluit het toch te vermommen als een kuchje wanneer zijn woorden mijn besef bereiken.

'Waar is ze?'

Mijn stem klinkt zo dringend dat ik er zelf van schrik.

'Doe even rustig joh. Ze zit aan hetzelfde terras waar ik zit , dus als zij weggaat , houd ik haar wel tegen.'

Ik wrijf door mijn ogen en zucht diep.

'Zeg waar ze zit , dan ben ik rustig.'

Ik weet dat hij met zijn ogen rolt , ookal zie ik hem niet. Ik weet ook wel dat mijn gedrag anders is dan normaal.

Ik ben nog nooit zo geobsedeerd door een meisje geweest.

Haar lichaamsbewegingen die ik toen nog kon aanschouwen , zitten zo diep in mijn netvlies gebrand dat het lijkt alsof ik die bewegingen zelf ook daadwerkelijk heb uitgevoerd.

'De Zwarte Valk is waar ik zit. Ben je er over tien minuutjes? Ze heeft bijna haar thee opgedronken , zoals ik begrijp.'

Zonder een woord terug te zeggen hang ik op en ren zo hard de trap af dat ik bijna lijk te struikelen. Ik pak mijn jas haastig van mijn kapstok en mompel tegen mijn moeder iets van dat ik naar Nate gaan. De deur wordt met een klap dichtgeslagen door mijzelf en ik trek haastig mijn fiets uit de garage.

Een noorderwind snijdt op mijn huid en voor heel even krijg ik de neiging om terug naar huis te gaan. Wanneer ik mij echter besef dat dit misschien wel een van mijn eerste en laatste kansen kan zijn om haar te ontmoeten , begin ik nog harder te fietsen. Niet oplettend op het verkeer fiets ik door de straten en mijn hart raakt pas gerustgesteld wanneer ik in de verte het besbetreffende café zie.

Ik gooi mijn fiets ergens neer en ren naar Nate toe , maar hoe goed ik ook om hem heen kijk , ik zie het meisje niet.

Nate lijkt mij niet op te merken , omdat hij alleen maar oog heeft voor zijn telefoon. Wanneer ik geërgerd met mijn ogen rol en een klap geef op zijn schouder , schrikt hij op en komt weer terug naar de echte wereld.

'Hey gast , wil je wat drinken ofzo?'

Ik heb zin om hem te slaan.

'Waar. Is. Dat. Meisje.?'

Ik pak hem bij zijn kraag vast en zorg ervoor dat hij mij aankijkt.

Hij lacht zenuwachtig en het dringt nu pas tot mij door wat ik aan het doen ben. Ik verslap mijn greep en laat hem terugvallen op zijn stoel.

'Die bitch , bedoel je? Ze had afgerekend , waarop ik haar tegenhield en kennis wilde maken. Weet je wat zij zei? Ze zei: ik ga niet met klootzakken om , en al helemaal niet met players.

Ik zei toen , dat ze moest wachten op een speciaal iemand. Ze rolde met haar ogen en wilde weglopen wanneer ik haar bij haar arm vastpakte.

Zij zei heel rustig en zelfbeheerst: waag mij nog één keer aan te raken of ik geef je aan voor seksueel misbruik.'

Ik voelde de grond letterlijk onder mij vandaan getrokken worden.