The Girl With The Brown Sunglasses

Hoofdstuk 14

Lucas

'Snijd de wortels verticaal in lange repen. Nadat moet je ze horizontaal snijden tot kleine stukjes. Ik laat het eerst wel zien.'

Ik zie mijn oma geconcentreerd een wortel volgens haar eigen net gegeven  instructies snijden waarna ze mij glimlachend aankijkt.

'Zo Lucas , nu jij.'

Ik pak een wortel en begin netzoals mijn oma de wortel tot kleine stukjes te snijden.

Al drie hele dagen ben ik bij mijn oma. De sfeer is de hele tijd ontzettend ontspannen geweest , waardoor ik alle problemen even van mij af kan schudden. Mijn oma heeft de hele tijd niet gevraagd waarom ik bij haar ben , of ik niet naar college moet en waarom ik zo abrupt midden in het jaar naar haar toe ben gegaan. Ik ben haar inmens dankbaar daarvoor.

Na alle andere kookinstructies van mijn oma ook te hebben voltooid , ga ik naar de woonkamer aan de eettafel zitten , wetend dat mijn oma zo de dampende schotels op de eettafel zal gaan zetten.

Na ongeveer vijf minuten waarin ik door het raam naar een weiland kijk en met mij nagels op de tafel tik , komt mijn oma inderdaad binnen met dampende pannen en twee borden waarop een mes en een vork zijn neergelegd.

Tijdens het eten is het enige wat je kunt horen het knarsende geluid van de vorken en messen tegen de borden aan. Ik kan niet bepaald zeggen dat de stilte aangenaam is , waardoor ik al begin te vermoeden wat voor een gesprek er aan zit te komen.

'Dus Lucas , zou je mij kunnen vertellen waarom je hier zo...midden in het jaar bent?'

Ik slik een stukje van mijn salade door en wacht even voordat ik begin te praten. Waarschijnlijk omdat ik geen idee heb waar en hoe ik moet beginnen.

'Problemen.' Antwoord ik daarom kort.

'Alweer?' Mijn oma kijkt mij aan met haar hoofd een beetje naar links gebogen.

Ik bal mijn handen tot vuisten maar herstel mijzelf dan weer snel door een keer in en uit te ademen.

'Ja , alweer.' Mijn antwoord komt er erg bot uit.

'Ik wil natuurlijk niet te veel zeggen , Lucas , maar de hoeveelste keer is dit?'

'Dit is pas de derde keer!' Met die woorden leg ik mijn vork met een klap neer op tafel.

'Pás de derde keer?'

'Dit keer is het om een andere reden dan dat je denkt. Anderen deden mij geen pijn , maar ik...iemand anders.'

'Dat had ik eerlijk gezegd niet achter jou gezocht , Lucas. Waarom deed je die persoon pijn?'

Ik zie in mijn oma haar blik een vleugje pijn en teleurstelling die ik niet kan plaatsen.

'Omdat ik van haar hou.'

Ditmaal moet mijn oma lachen , waardoor ik mij een tikkeltje ongemakkelijk begin te voelen.

'En dan denk jij , beste jongenman , dat haar kwetsen een goede manier is om haar te laten blijken dat je van haar houdt?'

Ik schud mijn hoofd waarbij ik op mijn lip bijt.

'Nee....ik zei dingen is een vlaag van woede....Daarbij bedoelde ik mijn woorden op een hele andere manier dan dat zij het begreep.'

'Dat kan natuurlijk gebeuren , maar vind je dan niet dat je haar een verklaring verschuldigd bent?'

Ik knik en kijk mijn oma aan.

'Waarom ben je dan nog hier? Waarom ben je überhaupt naar mij toe gegaan als je al lang al wist dat je  miscommunicatie gelijk moet oplossen?'