Siyah Zihnim (ASKIDA)

O Benim KARA KADERİM...

Merhabalar..

Bu benim ikinci kitabım fakat ilkini bazı nedenlerden dolayı kaldırdım. Çok tutulduğu halde.
Fakat yeniden yazmak istedim ve yazdım UMARIM beğenirsiniz.
İyi Okumalar..

Çizgileri siyah ve beyaz olan bir kağıttı hayat bu çizgileri kağıda doldurmak bizim gibi veyahut benim gibi aciz birine düşüyordu. Üzülüyordum halime ne ara bu hale geldim. Ne ara ben benliğimden çıktım. Hiç bir fikrim yok. Sadece önümdeki kâğıtlara bakıp yazılar yazıyordum. Etrafıma baktığımda bir ormandayım. Hafif esen rüzgar bedenime işliyor hafif bir titreme bırakıp yenisini ekliyordu. Sahi bedenim ne ara hissetmeye başladı. Bingo !!
Bunu da bilmiyorum. Tekrardan bir kağıt değiştirip kocaman başlıklarla "UMUTLARIM VE HAYALLERİM" yazıyorum. Başlıyorum yazmaya yazıyorum , yazıyorum ve yine yazıyorum. Ne pahasına olursa olsun yine ve yine yazacaktım. Bu sefer onların kaybolmasına veya zarar gelmesine izin vermeyecektim. Ya yazmayıp bir çöpmüşcesine ayağımla ezip uçurumun derinliklerine gönderecektim veya herşeye inat yazacaktım. Birden bütün ormanı birbirine katarcasına ağaçları gövdesinden çıkaracakmışcasına sert mi sert bir rüzgar esti. Korktum bana bişey olacağı için değil kâğıtlarıma bişey olmasına. Sanki rüzgar aklımı okumuş gibi önümdeki bütün kağıtlarımı kendiyle beraber götürdü. Sanki bu sessizlik , bu fırtına gelecekteki bütün kötü haberlerin habercisiydi. Kim bilir !!!! Birden beni bırakıp giden kağıtlarımın arkasından koşmaya başladım. Sanki yetişecekmişcesine birden o belirdi karşımda. O , o burdaydı yine beni buldu. Şunu çok iyi biliyordum ki ondan ASLA ama ASLA kurtulamayacaktım. O benim KARA KADERİMDİ...
Bunu biliyordum. Sağ elini havaya kaldırıp bana doğru tuttu.Kağıdım ondaydı.Birden onun gür sesi ormanda yankılandı.

"-Hayaller ve Umutlar ha!! senin hayalinden umudunda benim küçük bunu o kafana kazı".

Diye kükredi. Birşey diyemedim . Haklıydı. Hışırtı sesi duyduğumda tekrar bakışlarım ona yöneldi.Kağıdımı bir çöpmüşcesine eliyle ezip bana nispet yaparcasına bakıp tekrardan konuşmaya başladı.

"-Unutma küçük sen kirlisin ben kirli Biz KİRLİYİZ!!!".

Diyip arkasını dönüp kağıdımı uçurumun eşsiz bucaksız derinliklerine attı...