Siyah Zihnim (ASKIDA)

2 Ay Son Bulsun Diye...

O benim hikâyemin baş karakteri idi. Acımasız bir lanetin ta kendisiydi. Bulunduğum odanın irenç kokusu burnuma ilişince ayağa kalktım kaç aydır buradaydım  ne dışarıya çıkabiliyor nede başka birşey. Kapının açılma sesini duyunca bakışlarım oraya yöneldi o gelmişti hergün belirli bi saatte gelip beni bi odaya götürüp bedenime sahip oluyordu.Kolumdan tutup beni boş koridorda sürüklemeye başladı. Nasıl olsa hergün aynı şeyi yaşıyordum. Artık korkmuyorum bedenime futursuzca yapılan darbeler artık umrumda değildi. Hatta yaşamak bile benim için boşluktu her zaman ki gibi bir odanın içine geldiğimizde kapıyı açıp bir eşyaymışım gibi içeriye fırlattı. Yerde sürünerek yatağa doğru yol aldım. Altımdaki ve üstümdekileri çıkardım. Onun söylemesine gerek yoktu. Çünkü ona söyletirsem başıma geleceklerden bi haberdim. O da üstünü bir çırpıda çıkarıp üstüme çullandı. Gözlerimi kapatıp bu anın geçmesini bekledim. Bir anlık herşeyi unutmak istiyordum bu bana nedensizce iyi geliyordu birden dudağımda hissettiğim baskı ile gözlerimi bir çırpıda açtım. Hayır , hayır bunu yapmamalıydı. Bu adiceydi birden onu üstümden atıp ayağa kalktım. Boşluğa gelmiş olacak ki yan tarafa düştü.

"se-sen bana söz vermiştin ALLAH'ın belası sözz"

Diyerek bağırmaya başladım. Boğazımın ağrısını hiçe sayarak bağırdım.

"-bana güvenmeyeceğini öğrenmeliydin küçük."

Diyerek şuh bir kahkaha attı ve boş oda sadece onun kahkahaları ile doldu.

"-istemiyorum anla artık İSTEMİYORUM İS-TE-Mİ-YO-RUM."

"-kes çeneni ve yat şuraya"

Diyerek resmen kükredi. Bu sefer onu dinlemeyecektim , bu sefer yine beni aciz bırakmasına izin vermeyecektim.Bir çırpıda çıkardıklarımı üstüme giyerek kapıya doğru yavaş yavaş adımlarla ilerledim. Arkama baktığımda yatakta bıraktığım gibi uzanıyordu ve boş bakışlarla bana bakıyordu kapıya yaklaştığımda ise kaşlarını çatmış bana bakıyordu.

"-çıkar onları yoksa ben gelirsem ne olacağını çok iyi biliyorsun."

Gayet de biliyordum ne olacağını ama bugün ne pahasına olursa olsun buradan çıkacaktım. Ne pahasına olursa !!!

Onun çıplak olduğunu düşünerek kapıyı açarak hızla dışarıya çıktım. Gözüme takılan merdivenden delicesine koşarak aşağı iniyordum. Büyük kapıyı fark ettiğimde çıkışa yaklaştığımı fark ettim. Hızımı hiç kesmeden hemen kapıya vardım kapıya elimi attım ama açılmıyordu ALLAH kahretsin ki kitlemişti. Elimi tekrar kulpa gittiğinde öylece durdum ne yapabilirsin ki.Birden saçlarımda hissettiğim acıyla bağırdım.

"-Nereye sürtük nereye burdan kaçış yok."

Diye bağırdı.

"-Ne olur bırak beni 2 aydır buradayım daha ne istiyorsun benden zaten aldın alacağın artık."

"-seninle işim daha bitmedi."

Diyip yere fırlattı üstüme çıkıp vurmaya başladı tek yaptığım şey sadece bağırmak ve ağlamak oldu. Birden gözüm sehpadaki vazoya ilişti biraz daha yaklaşırsam alabilirdim. Yerde biraz daha sürünüp sehpadaki vazoyu aldım hiç beklemeden direk kafasına geçirdim. Üstüme yığılınca kafasındaki kanı gördüm. Korkmuştum şimdi birde katil mi olmuştum boş yere ellerime lanetin kanı bulaşmıştı. Şuan hiç acıyacak durumda değildim acıyamazdım zaten bana yaşattığı onca şeyden sonra ona acıyamazdım. Daha fazla düşünmemek adına onu güçlükle üstünden atıp ceplerini karıştırmaya başladım. Ellerim sert bir metale çarpınca anahtar olduğunu anladım. Hızla ellerimi çektim ve aradığım şeyi bulmuştum. Araba anahtarı ve ev anahtarını alıp dışarıya çıktım. Kapıdan adımımı atar atmaz derin bir nefes almıştım. Kapının önündeki araba gözüme çarpınca o yana doğru koştum. Bir an önce buradan kurtulmak istiyordum.