Wolfgang

Hoofdstuk 13 ; Gevangen?

Ze brachten me naar een hoekje in het kamp, ik had nog nooit gezien dat daar eigenlijk een grote soort van cel was. Hazelhart lieten ze gelukkig met rust, ze hield het bij een waarschuwingen. Maar wat ze met mij van plan waren wist ik niet. Ik kon mijn drakenstem oftewel gebrul, kon ik niet veranderen zodat ze me konden verstaan. Alleen Hazelhart kon me verstaan, maar dat liet ze niet blijken. Want zou wou zelf niet het kamp worden uitgesmeten geworden. Ze omsingelden me en duwden me naar de cel, ik stribbelde niet tegen. Want ik wou geen moeilijkheden hebben. 'Stop, ik ben het Drakenvleugel' brulde ik. Maar ze konden me niet verstaan, eenmaal ze me erin hadden gestopt. Deden ze takken voor de ingang, ik weet het ik kan met gemak die takken aan de kant duwen. Maar dat deed ik niet. Hazelhart stond met trieste ogen naar me te kijken. Wat een leuke dag moest worden, is slecht afgelopen. Ik kreeg voor de rest van de dag geen eten meer. Dus ik krulde me op en keek wat ze nog deden, uiteindelijk viel ik in slaap.

Pov Hazelhart
'Kan je haar niet vrijlaten ze heeft toch niks misdaan' reageerde Hazelhart terwijl ze naar Drakenvleugel keek. 'Dat heeft ze wel,' snoof Grijsmaan kwaad,' ze durfde het om op ons territorium te komen' ik gaf het op en liep weer weg. Eenmaal bij de kooi aangekomen, zag ik dat ze al in slaap was gevallen. Oh arme, ik heb zoveel medelijden met je.

Pov Drakenvleugel
Ondertussen waren er al een paar manen verstreken, ik had nog steeds geen eten gekregen. Het was de dag van de wolvenraad bedacht ik me, ik was al een paar keer staan brullen voor heel het kamp. Omdat ik geen eten kreeg, ze dachten dat ik naar mijn troep riep. Maar dat deed ik niet, want ik had dat niet. De avond was gevallen en ze kwamen op me af. Ik werd al bang van wat er ging komen, Op de vergadering.