Wolfgang

Hoofdstuk 24 ; vreemd

We slopen het kamp uit zonder gezien te worden, ik wist dat ik nooit zoals Nachtpup en Streeppup zal zijn. Wat ik wel jammer vond, we liepen naar een hooggelegen gebied. Dat voelde ik omdat het landschap omhoog ging. 'We zijn er bijna' riep Streeppup. Ik keek hem vermoeid aan, ze wisten allebei dat ik blind was, maar toch kon ik precies weten waar ze waren. Maar het liep helemaal verkeerd af, ze waren een andere kant op gegaan maar ik kon het niet ruiken. De wind ging de verkeerde kant op! Alleen wist ik dat niet en liep verder. 'Je gaat de verkeerde kant op schatje' zei een stem in mijn hoofd. 'Wie ben je' vroeg ik ongeduldig. Het was ondertussen al avond geworden dus de krijgers van onze kamp waren waarschijnlijk al naar me op zoek. 'Blijf hier op de plaats zitten, het duurt niet meer lang of ze zijn hier' haar stem klonk vriendelijk, het maakte me al wat kalmer. Ik hoorde al pootstappen afkomen, ze riepen mijn naam. Ik kroop me helemaal in, ze waren nog meer dichterbij. 'Ik zie hier iets' het was *Vleugelsnuit. Ik voelde dat hij bezorgd naar me keek, andere wolven kwamen er ook aan. Het waren Drakenmaan, *Hartenstaart en zandpoot. 'Hoe kom jij hier, en wat dacht je wel niet,' snauwde Drakenmaan pisnijdig,' je weet dat je het kamp niet uit mag.' 'En Streeppup en nachtpup dan.' ik keek haar boos aan met mijn nietsziende blik. 'Die krijgen dezelfde straf als jou' reageerde Vleugelsnuit. Drakenmaan likte hem tussen zijn oren en raapte me op met haar scherpe tanden. 'Auw, dat doet pijn' riep ik uit en wiggelde heen en weer om los te komen. 'Je zult nog meer pijn hebben als je niet zoveel bewoog' zei Hartenstaart wolfvriendelijk. Toen we eindelijk in het kamp aankwamen zette Drakenmaan me neer, ik rook Streeppup en Nachtpup direct en liep naar hun toe. 'Waar was jij plots heen' vroeg Nachtpup. 'De wind ging de verkeerde kant op en dus rook ik jullie niet meer' ze keek meelevend naar me dat voelde ik gewoon. 'Jullie mogen drie dagen lang het kamp niet uit' zei Drakenmaan kwaad. Ze liep terug naar de kraamkamer en zei dat we haar moesten volgen. 'Het is onze schuld niet die van Ijzelpup' gromde Streeppup. 'Toch moet hij ook 3 dagen in het kamp blijven,' gromde ze terug,' hij weet even goed als jullie dat hij het niet gedaan moest hebben.' Ik was naast mijn broer en zus gaan liggen en viel als eerste in slaap. Ik werd wakker en keek om me heen, ik wist dat ik droomde want ik kon zien. Er kwam een gevlekte wolf aangelopen. 'Hallo kleintje'het was dezelfde zachte stem van voorheen. 'Hallo' reageerde ik. 'Jij hebt een belangrijke lot binnenin je clan,' zei ze,' ik moet je iets vertellen kleintje en je mag dit tegen niemand anders zeggen behalve tegen je leider.' Ik knikte. 'Vijf word weer vier, draak doodt grijs. Zij verdwijnen wij niet. Krachten ebben weg.' eenmaal ze gedaan was met zeggen verdween ze. Ik werd weer wakker. Dit is een teken, dacht ik bij mezelf.