Wolfgang

Hoofdstuk 18 ; Ceremonie's

Hij Was getransformeerd in een Zandstorm. Het was nu nog een klein draakje, hij was prachtig. 'Je bent prachtig, Woestijnpoot.' Ik zag de glinsteringen nog meer verschijnen. Dat was zijn geheim, hij was ook een drakenwolf. 'Kom je mee terug naar het kamp Woestijnpoot' vroeg ik. We wandelden samen terug naar het kamp, het was bijna zonshoog. Dat wou zeggen dat ik bijna mijn commandant moest benoemen. 'Iedereen verzamelen op de open plek.' Riep ik. Daar stonden ze allemaal. 'Ik Drakenmaan, benoem bij deze bijzondere dag de nieuwe en eerste commandant van de Drakenclan. Hazelhart, ben jij bereidt om opdrachten op je te nemen. En mij te helpen in moeilijke tijden.' 'Ja dat zal ik' ik raakte haar neus aan toen ze dat zei. "Hazelhart, Hazelhart" riepen de leerlingen. 'En jullie kleine bengels, jullie zijn klaar voor jullie Krijgersceremonie,' Begon ik,' Klaverpoot, jij hebt met al je krachten geleerd aan de krijgerscode. Hierbij geef ik je nieuwe naam, in naam van de vijf clans. Klaverstaart.' Ze liep naar achteren en knikte met haar hoofd. 'Woestijnpoot, je hebt zeer goed gestreden om een goede krijger te zijn. Hierbij geef ik je nieuwe naam, in naam van de vijf clans. Woestijnstorm.' Ook hij knikte en liep terug naar achteren. 'Dan is er nog Sneeuwpoot. Je hebt alles gedaan om er mee te leven met de krijgerscode. Hierbij geef ik je nieuwe naam, in naam van de vijf clans, Sneeuwstaart. Ook hij knikte en liep terug naar achteren. We bleven nog een tijdje praten en gingen uiteindelijk gaan slapen. 'Hoe gaat het, mijn klein engeltje' het was de stem van mijn vader. 'Uitstekend, het gaat geweldig in de clan, hij begint te groeien.' reageerde ik terug. Terwijl ik opstond zag ik dat we op een open plek zaten. 'Ik wou zo graag dat ik nog bij je kon zijn', zijn ogen treurden,' maar dat kan helaas niet. 'Daar zal ik voor kijken' zei ik zelfverzekerd. Ik schoot wakker het was nog zeer vroeg in de ochtend, het was nog lang geen tijd om op te staan. Ik porde Hazelhart wakker, ze werd lichtjes wakker. 'Jij neemt even de leiding, ik moet even weg.' Fluisterde ik in haar oor. Ik wist niet echt  wie kon helpen, maar dat gaf niet. Ik kon wel een tijdje weg zijn. Ik transformeerde half en vloog, richting de draken dan maar dacht ik. Het duurde lang voordat ik uit het territoria van de wolven weg was, blijkbaar waren we omringd met een grote rivier. Daardoor konden alleen vliegende wezens hier komen. Tegen dat ik in het drakengebied was gekomen was het al avond, ik zocht een goed plekje niet ver van de rivier vandaan en viel in diepe slaap.