Wolfgang

Hoofdstuk 8 ; Vijanden?

'Gaat het al wat beter' vroeg Hazelhart. Ik zei dat het goed ging. We liepen verder het bos in, het was redelijk rustig. Want iedereen was nog in het kamp. Plots bleef ik stil staan en luisterde. 'Hoor jij dat ook' vroeg ik aan haar. 'Nee, waarom'. Zonder nog iets te zeggen tegen haar, sloop ik richting het geluid. Ik hoorde stemmen, ik keek Hazelhart aan, ze dacht net het zelfde als ik dacht. We slopen samen richting het geluid, het werd harder en harder. Toen we ze zagen bleven we staan. Het waren andere wolven. 'Moerasclanwolven' snoof Hazelhart. Hazelhart liep op ze af en keek boos naar de twee wolven: wat doen jullie hier! Ze klonk echt kwaad, en ging naar haar toe. 'Niks, alleen wat territorium van jullie afpakken' zei een van de wolven. Hazelhart stormde op de krijger af. De andere was nog maar een leerling net zoals mij. Ik stormde op hem af. Ik weet dat je het kunt Drakenpoot' fluisterde de zachte stem van mijn vader. Ik liet hem schrikken want hij schreeuwde het uit. Ik sloeg mijn nagels in zijn buik. Hij probeerde te ontsnappen, maar dat lukte hem niet. Ik hoorde geschreeuw! 'Hazelhart' schreeuwde ik. Ik liet de blauwgrijze leerling los, maar hij kon niet ver lopen en viel hijgend neer. De krijger vluchtte weg, hij liet zelfs zijn leerling gewoon achter. Ik zocht Hazelhart en ik vond haar erg gewond terug. 'Het spijt me Drakenpoot, ik zak je moeten verlaten' hoestte ze uit. 'Neen,' antwoorde ik boos,'jij blijft bij mij.' Oooh vader wat moet ik doen.' 'Ik kan je helpen, maar ik weet niet of het zal lukken,' fluisterde hij terug,' met je krachten kun jij iemand oneindig laten doorleven. Net zoals jij, jij leeft oneindig. Dat is een van de dingen dat jou speciaal maakt. Alleen moet je een wolvenleven opofferen.' Ik keek naar de leerling die daar half dood, half levend lag. 'Ik weet al wie vader' zei ik tenslotte. 'Goed, doe nu wat ik zeg,' ging hij uiteindelijk verder,' doe en zeg wat ik doe luidop. Ik, Drakenpoot, offer het leven van de leerling die een beetje verderop ligt. Half levend, half doodt. Ik herhaalde hem elk woord na: ik, Drakenpoot, offer het leven van de leerling die een beetje verderop ligt. Half levend, half doodt.' 'Om het leven van deze krijger te redden.' Ik kon hem nu zien en zag dat hij zijn ene poot op Hazelhart legde. Ik deed hetzelfde en zei de laatste woorden: om het leven van deze krijger te redden. Het was gedaan ik keek naar de leerling, hij lag er dood bij. De wonden van Hazelhart heelden. Het was me gelukt. 'Je hebt een goede vriendin gevonden Drakenpoot, ik zeg je nog 1 iets vanaf je krijger bent blijf je de grootte houden hoe je dan bent, dat wil zeggen dat Hazelhart niet meer ouder wordt. En niet meer groter wordt.' Zei hij uiteindelijk nog. Toen was hij weg.