AŞKIN BÖYLESİ (BTS ver.)

BÖLÜM 9

***NAMJİN***

'' ileride evlenme teklifi edeceğim ama şimdilik benimle çıkarmısın doktor Seokjin ''

Elimdeki kutuya şaşrırıken bir de Namjoon'un evlenme teklifine benzer çıkma teklifine şaşırmıştım. Bedenim hareket etmeyi keserken sadece elimdeki yüzüklere bakıyordum. Her ikisinde de Seokjin-Namjoon yazıyordu, ama içinde değil yüzüklerin üzerinde.

'' Kabul ediyormusun kiraz dudaklı'' omzuma konulan ellerle hipnozdan kurtulup kendime gelirken ona baktım, gerçekten de benimle ciddi düşünüyordu ama ben bunu bu kadar erken beklemiyordum.

Neden vücudum kaskatı kesilmişti, neden ona cevap vermek istediğim halde dudaklarım bana inat kıpırdamıyordu.

'' Kiraz dudaklı iyimisin'' 

'' ah evet...sey ıhımm.. sadece bu biraz ani oldu da '' başımı iki yana sallayıp kendime gelirken Namjoon elimdeki kutudan yüzüğü alıp parmağıma takarken gülümsüyordu.

'' evlenme teklifi etmedim sadece çıkma teklifi ettim ama bu bile seni şaşırtmışa benziyor'' diğer yüzüğü de kendi parmağına takarken yüzük parmaklarımızı birbirine hizalayıp bakmıştı. Derin bir nefes alıp yüzüklere baktım.

'' çıkma teklifi evlenme teklifi gibi olunca insan ister istemez şaşırıyor''

'' yani evlenme teklifime kalpten gitmeyi düşünüyorsun'' ona baktım yüzündeki gülümsemesini yanağındaki gamzeleri çıkana kadar çıkartırken yarım yamalak gülümsedim.

'' teklifini kabul etmediğim halde neden yüzüğü parmağıma taktın''

'' çünkü hayır deme gibi bir şansın yok'' şimdi gerçekten de gülümsemiştim. Çünkü bu tanıdığım Namjoon'du odunluğun ve romantikliğin arasında köprü kuran Namjoon. '' İşte şimdi tam anlamıyla benimsin kiraz dudaklı ve bu...''

'' ... ve bu artık senden kurtuluşumun olmadığını gösteriyor''

'' aynen..'' kollarını belime kkoyarken göğsüne yüzüklü parmağımı koyup yüzüne baktım, bu çok tuhaf hissettiriyordu, hem birisine ait olmak hemde o kişinin size her istediğini yapabilecek olması... korkmam gerekiyor mu ki sonuçta bu Namjoon'du. İşleri daha da ileriye götürecekti ama ben ona hayır demeyecektim, kesinlikle hayatımın tatlı belasına hayır demeyecektim.

'' şimdi ilk adım hallolduğuna göre şimdi ikinci adımda''

'' ikinci adım...''

Belimdeki kollarla beni kendisine bastırırken gözlerimi büyüttüm. Sanırım ikinci kısmı şimdi anlamıştım ama keşke anlamaz olaydım.

'' sence ikinci adıma geçmelimiyiz'' başımı hızla hayır anlamında salladım. Yüzüne yerleştirdiği pis gülüşle yutkunmama engel olamamıştım, daha ben onun normal tacizlerinden kaçamazken şimdi bir de ikinci aşamamız çıkmıştı.

'' aslında hemen şimdi burda dabile başlayabiliriz ne dersin doktor'' göğssünden iterek kendimden uzaklaştırırken nedense nefrs alma ihtiyacı hissetmiştim. Pencere kenarına geçip dışarıyı izlerken hızlı gidip gitmediğimizi düşündüm.

'' ne düşünüyorsun kiraz dudaklı''

Kollarını belime dolarken başını omzuma koymuştu. Gülümsedim, bu ilk defa başıma gelirken hem korkuyor hemde istiyordum, ne oluyordu bana böyle neyden korktuğumu bilmezken Namjoon'u yeniden kaybetmek de istemiyordum sanırım en iyisi herşeyi oluruna bırakmak ne olacaksa yaşamak hiçbir plan olmadan yaşamak.