AŞKIN BÖYLESİ (BTS ver.)

BÖLÜM 14

***YOONMİN***

Lunapak'ta zamanımızın çoğunu Jimin eğlenerek geçirse de ben onu düşünerek geçirmiştim. Nedenini bilmiyorum ya da bilmezden geliyorum...

Ama Jimin'den uzak durup durmamak arasında kararsız olduğumu biliyordum.

Ağacın gövdesine sırtımı yaslayıp karşımdaki pamuk şekerciden şeker alan Jimin'i izlemeye koyuldum. Geldiğimizden beri Jimin'in yüzü fazlasıyla gülüyordu ama ya ben...

Ne yapacağımı bilmesem belki de sıkılmayı bırakıp işime odaklanabilirdim ama tek bildiğim şey Jimin'in bir an önce iyileşebilmesi.

Şimdilik onun dışında başka bir şey istememeyi düşüyorum ama kalbim benimle aynı fikirde değil.

Jimin 2 tane pamuk şekeri alıp koşarak yanıma gelirken istemsizce gülümsedim. Artık Jimin'e gülümsemek için kaslarımı kontrol etmeme gerek kalmıyordu. Bedenim onu gördüğü an kendiliğinden harekete geçiyordu bile.

Yanıma gelip benim gibi çimenlerin üzerine otururken gözlerimi bir an olsun ondan ayıramamıştım,ona baktığımı anlayınca gözlerini kaçırması beni daha da çıkmaza sokuyordu.

Utangaçça elindeki pamuk şekeri bana uzatırken gülümseyip aldım çimenlerin üzerinde bağdaş kurup etrafta koşuşturan ve eğlenen insanları izlerken ne kadar mutlu olduğuna baktım, sanırım ilk defa böyle eğleniyor olmalıydı ya da buraya birlikte gelecek bir arkadaşı olmadığı için gelememişti.

Her şey olabilirdi.

Jimin sessizce lunaparkta ki insanları izlerken ben de onunla ne yapacağım hakkında düşünmeye başlamıştım, artık bir şeyleri kesinleştirmem gerekiyordu, en azından aklımı kullanabilmem için yoksa yakın zamanda beyin ölümüm gerçekleşebilirdi.

Hem de bir hastam için

Hastam...

Jimin..

Bıkkınlıkla bir nefes verirken elimdeki pamuk şekeri yemeğe başladım, hayat ne kadar da garipti ne zaman ne olacağını kestiremiyordun tıpkı asla tahmin etmediğim bir hastamdan etkileneceğim gibi...

Pamuk şekeri yemeyi bırkıp bacaklarımın üzerine bırakırken gözlerimi kapatıp başımı ağacın gövdesine bıraktım, derin bir nefes alarak içimde sıkkınlığı gidermeye çalıştım ama bu şey beni öldürmekten çok süründürüyordu.

Ne yapacağım ben...

Gözlerimi yavaşça açp karşımda bana endişeyle bakan gözlere baktım, acaba o benim hakkımda ne düşünüyordu.

Açıkçası bilmek için her şeyimi verebilirdim.

Konuşamaması ne kadar da kötü karşımda dudaklarını kıpırdamaya çalışırken gülümseyip yerimde doğruldum.

'' iyiyim Jimin sadece aklımı kurcalayan bir şey var da'' bana ne der gibi bakarken kalbim teklemişti, ah jimin sana hislerimin doğruluğundan emin olduğum an sana herşeyi anlatabilirim ama şimdi bunun ne zamanı ne de sırası.

'' ah neyse boşver, önemsiz bir şey istersen burada biraz daha vakit geçirelim'' yüzündeki şaşkınlık yerini mutlu bir gülümsemeye bırakırken pamuk şekerine dönüp etrafını izlemeye koyulmuştu.

Yerimden hızla kalkıp üzerimi temizlerken gözlerini bana sorgularcasına dikmişti. '' gitmeden önce biraz daha eğlenmek istermisin?''  çocuk gibi başını hızla sallarken o da ayağa kalkıp etrafına bakınmaya başlamıştı.