AŞKIN BÖYLESİ (BTS ver.)

BÖLÜM32

AŞKIN BÖYLESİ

*YOONMİN*

Evde akşam yemeğine oturduğumuzdan beri ortamdaki sessizlik iyice artmıştı Babamın bakışları mı yoksa sessiz evde yankılanan çatal bıçak sesleri mi beni tedirgin ediyordu Anlamamıştım.

Ama babamın Yoongi'ye attoğo bakışlar.... yerimde kıpırdanıp Yoongi'ye masanın altından birleştirdiğimiz elini sıktım. Bana bakmasıyla gülümsedim çünkü ikimizde fazlasıyla tedirgindik.

''Tatlım onlara öyle bakmayı kesecek misin? korkutuyorsun çocukları''

''bence de korkmalılar hele de olaylar büyüyüp bu hale geldikten sonra'' yutkunup babamın Yoongi'yi süzen yüzüne baktım. Annemi bir şekilde ikna ederken babamı nasıl ikna edecektik.

''ba...ba'' dedim gözleri yanımda oturan Yoongş'Den bana kayarken hemen gülümsemişti.

''söyle prensesim sonunda sesini duyduğuma göre artık sana sessiz kalmak yasak Durmadan konuşmanı istiyoruz''

''evet Jimin bizimle durmadan konuş'' anneme gülümsedim oda bana gülümserken babamın Yoongi'ye attığı bakışları da izliyordum

''nereden başlamalıyım bilmiyorum ama siz ikiniz neden bize söylemediniz''

''söylemeyi düşünüyorduk ama basılmamız daha önce oldu'' annem kıkırdayıp bana tuhafça bakarken onu süzdüm Gerçekten de neye kıkırdadığını anlamamıştım ama neyse.

''hayatım şu konuyu konuşmasak Utandıracaksın onları''

''neden utanacaklarmış yaparken utanmıyorlar da söylerken mi utanacaklar'' annem bana bakarken kıkırdamaya başlamıştı. Tıpkı yanımda kıkırdamasını duyduğum Yoongi gibi.

Yaparken derken....neden bahsediyor olabilirlerdi ki Gözlerimi irice açıp Yoongş'ye baktım sanırım şimdi 'yaparken' kelimesinin gizemini anlamıştım. Yoongi kıkırdarken elimi yanaklarıma bastırıp başımı eğdim O geceden bahsediyorlardı ve ben daha yeni anlıyordum.

''keşke bize daha önmce söyleseydiniz de olaylar bu hale gelmeseydi''

''keşke'' Yoongi olayı değiştirmek istercesine konuşurken annemin hala bana bakıp kıkırdaması gerçekten de hoşuma gitmiyordu. Gerçekten de...

''ah hayatım yeter bu kadar değil mi burada ne için toplandığımızı konuşsak artık'' annem bana gülümserken gözüm babama kaymıştı. Hala Yoongş'ye ters ters bakmaya devam ediyordu ama bu bakışta az da olsa bir yumuşama vardı.

''konuşuyoruz ya tatlım''

''ama hayatım onları korkutmadan yapamazmısın?'' annemle babamın birbirine attıkları bakıştan sonra bize dönmüşlerdi.

''siz....cezalısınız?'' babam işaret parmağıyla bizi işaret ederken yutkundum. Gerçekten de yumuşak babam bir anda sert bir adama dönüşebiliyordu. En azından bunu yakın zamanda anlamıştım.

''ceza derken'' Yoongi'nin titrek sesi ne kadar korktuğunu belli ederken ona bakıp masanın altındaki elini sıktım ( Adamlığın On da Dokuzu Madamlık'tır beyler :D )

''hayatım...'' annemin yumuşak sesiyle babam ona bakarken yumuşadığını görebiliyordum Anneme bir hediye almayı aklımda bulundurmalıydım çünkü babamın yumuşamasını ve bizi kabul ettirmeyi sağlayan tek kişi oydu.

''cezanız''

''...bize hemen bir torun vermek olacak'' annem bana gülümserken gözlerimi kaçırdım. Yine torun kelimesi açılmıştı ve ben yine utanıyordum. Hele de bizi o halde gördükten sonra...