AŞKIN BÖYLESİ (BTS ver.)

BÖLÜM 30

AŞKIN BÖYLESİ

*YOONMİN*

-4 GÜN SONRA-

''Oğlum hadi ama yalvarırım o boş midene bir şeyler gönder. Açlıktan ölmeni istemiyorum'' annemin uzattığı çorbayı reddederken Yoongi'yi görmeyeli 4 gün olmuştu. Tam tamına 4 gün dile ne kadar da kolaydı ama kalbim sanki boşluktaymış gibi hissettiriyordu.

Onu çok özlemişim ve tabi bu bir hafta içinde sadece onu özlemekle kalmıştım. Kendi kendime konuşmaya da başlamıştım ama ne yazık ki derdimi anlatacak kadar değildi şimdilik.

''Lütfen ama anne üzülüyor bak''

''H-hayır a-anne'' annem bana uzattığı kaşığı bıkkınlıkla ağzımdan çekerken bakışlarımı kaçırıp pencereden dışarı baktım. 4 gündür ev hapsindeydim ne okula gidebiliyordum ne dışarı çıkabiliyor...sadeceyatakta bir öte bir beri dönüyordum başka bir şey yapmama izin vermiyorlardı bile. Annem yemek tepsisini hizmetçilerden birisine verip bana dönerken ifadesizce ona baktım.

''konuştuğuna bile sevinemiyorum neden? Çünkü o aşağılık doktor yüzünden merak etme prensesim baban senin için o doktorun icabına çoktan bakmıştır bile'' anneme gözlerimi açarak baktım. Ne demek icabına bakmıştır, yoksa Yoongi'ye bir şey mi yapmışlardı.

''N-ne yaptı.....nız'' yorganı sıktım umarım canını fazla yakmamışlardır. Annem yorganı sıkan elimi tutarken bana gülümsemişlerdi ama ben...onu düşünmeden edemiyordum.

''en sevdiği şeyi elinde aldık'' yutkundum annem e gözlerimi kısarak baktığımda sıcak elleriyle saçlarımı karıştırmaya başlamıştı. Daha fazla konuşmam lazım ki her şey onlara anlatabileyim. Neden konuşmak bu kadar zordu ki sanki kelimeler dilimden dışarı çıkmak istemiyorlardı.

''N-neyi...''

''mesleğini...sana tecavüz eden birisinin tabi ki de bir bedeli olacaktı ve bizde onu mesleğinden aldırarak yaptık.'' gözümden bir damla süzülürken annem gözyaşımı silmişti ama gözyaşımı silenin Yoongi olmasını o kadar istedim ki.

''A-anne...o Y-yoongi...''

''o adamın adını ağzına alma Jimin senin iyiliğin için şimdi dinlen ve kapının önünde hizmetciler seni bekliyor olacak istediğin bir şey olursa seslenmen yeterli'' omuzlarımdan itip yatağa yatmamı sağlarken ona baktım.

İşler gittikçe çığırından çıkmaya başlıyordu. Onlara her şeyi anlatmam lazımdı ama işte bu nasıl olacaktı. Yoongi'yi görmeden daha ne kadar dayanabilirdim ki Annem alnımdan öpüp kapıdan dışarı çıkarken beraberinde hizmetçiler de çıkmıştı. işte yine yalnız başıma kalmıştım.

*YOONGİ*

Elimde ki içki bardağını çevirip bir dikişte içtim. İçki şişesine uzandığımda Namjoon'un beni durdurmasıyla ona baktım.

''bırak..''

''çok içtiğinin farkındasın değil mi?''

''çok içtiğimin de neden içtiğimin de farkındayım şimdi bırak'' elimi hızla çekip içkiden bardağa biraz daha doldurdum. Onsuz tam 4 gün olmuştu ve bu 4 gün içerisinde de çok şey değişmişti Çok şey....

*Flashback*

''seninle neden görüşmek istediğimi biliyor olmalısın Doktor Yoongi'' başımı yavaşça salladım Hastanenin müdürü beni ofisine çağırmıştı ki neden çağırdığını az çok biliyordum.

''buraya bir yakınım yüzünden alınsan da sendeki azim ve yetenek gayet iyiydi ta ki şimdiye kadar''

''ne diyeceğini biliyorum ve izin verirseniz odamdaki eşyalarımı alıp gitmek istiyorum'' müdür koltuğundan doğrulup ellerini masaya koyarken bedenimin burada olmasına rağmen aklımdan çıkmayan Jimin'i düşünüyordum Kim bilir şimdi ne yapıyordur.