“Mr.Damian how are you?” sabi ng tatay ng binata
“I’m just fine Mr.Stellar, so is this your very handsome young son?”
“Oh yes it is, say hello Lance.”
“Hello Mr.Damian, and this must be my soon to be fiance.” Sagot naman ng binata, so Lance pala pangalan niya.
“Hi, I’m Katherine Shiromi Damian, you can call me Kat.”
“My name is Lance Mariano Stellar.” Pagkatapos ay nakipagkamayan ako sakanya, pero hindi ko nalang pinansin ang mga sumunod na pangyayari, nakatingin lang ako sa bintana sa tabi ko. Hindi ko parin matagal sa isip ko si Alfred.
“Kat, are paying attention?’
“Oh I’m sorry, what is it again?”
“So your still a college student?”
“Yes, this next school year. I just graduated in Rizal Academy.”
“Rizal Academy? Really? Do you know Glenn Haiiro Mendoza?”
“Uhh, yes he is my classmate and my childhood friend.”
“Really, you do know he is my greatest rival in basketball. In every school tournament, we always got to challenge each other.”
So magkakilala pala silang dalawa, saang school kaya siya nag-aaral?
“In what school do you go?”
“Quezon Academy, I know a little bit of tagalog, but I can’t guarantee na makakapagsalita ako ng maayos.” Sabay ngiti.
“Ayos lang iyan.” Sabay nginitian ko din siya.
“So you have a boyfriend?”
“M-Meron pero wala na kaming magagawa dahil nga sa sitwasyon natin ngayon. Ipagkakasundo na tayo, ikaw ba may girlfriend ka?”
“So we’re the same, I also had a girlfriend, she’s still waiting for me and really hurts. Eventhough I want to cancel this arrangement, but I can’t because I’m not sure if your againts it to.” Sabi niya.
“Talaga? Ibig sabihin nito? Ayaw mo rin?”
“Y-Yeah, it is because I want to go back to my girlfriend.”
Napagkasunduan naming dalawa ni Lance na itigil na itong arrangement. Si papa gulat na gulat kahit yung tatay ni Lance. Nagsitanungan ang dalawa kung bakit pero sa huli ay pumayag narin sila kahit si papa.
“Shiromi! Nasaan ka!”
Nagulat kami sa sumisigaw sa labas, isang lalaking pawisan, pagod na paod, at pawisan. Ang taong sinasabi ko ay wala nang iba kundi si Alfred.
“Anak, puntahan mo na yung lalaki.”
“Talaga po papa?”
“Alfred!” tumingin siya saakin.
Masaya akong pinuntahan si Alfred, lumabas ako ng restaurant. Pero mayroon akong narinig, biglang tumahimik ang mundo hindi ko alam kung anu iyon, pero unting-unting naglalabo ang paningin ko. Si Alfred gulat na gulat ang mukha niya, anung nangyari?
“Shiromi!”
