Çekimin son günü gelmişti. Chayanın tek arkadaşı olmak garip hissettiriyordu. Herkesten çok-hatta sadece benimle- benimle konuşuyordu. Ara sıra gülüyordu. Nedenini bilmiyorum, çok sık gülen biri değildi lakin benim yanımda haddinden fazla huzurlu gibiydi. Evet, evet bunu iki günde anlamamın pek sağlıklı bı yanı olmayabilir. Fakat onu zaten tanıyordum. Bu yüzden biliyordum işte, huzurlu hissediyordu. Ama asla itiraf etmeyeceğini en az bunu bildiğim kadar biliyordum.
Chaya elindeki kamerayı sağ omzuna astı sonra ipinden tuttu. Arkasında bulunan damacana suya doğru ilerledi, bardak alıp su içti. Elindekini çöpe atıp benden tarafa baktı göz göze geldiğimizde ilk önce duraksama yaşasada yanıma gelmeye başladı.
"Benden daha çabuk yoruluyorsun sanırım?" Dedi. Arkama yaslandım ellerimi cebime koydum.
"Aslında hayır. " Kaşlarını çattı bende devam ettim." Sadece böyle görünmek işime geliyor."
Bana gülüp başını iki yana salladı ardından karşımdaki koltuğa oturdu.
"Birileri tembel ha?"
Kendimi koltukta düzelttim.
"Kolay avukat olunmuyor." Ellerimi birbirine vurdum." Ama yine de sen bilirsin." Ben gülümserken o düz bakıyordu.
"Haklısın." Dedi. "Kolay olunmuyor."
Oturduğu yerden ani bı şekilde kalktı. Kapıdan çıktı.
Ne demiştim ki?
Çok beklemeden peşinden gittim. Buraya ilk beraber geldiğimizde oturduğumuz bankta oturuyordu. Kapıyı kapattım ve sakince yanına gittim. Yavaşça oturdum.
"Ne oldu, Chaya?"
Omuzlarını silkti.
"Hiç bişey."
Aramızda bı kişinin oturacağı kadar boşluk vardı. Ayaklarını kaldırdı ve bankta bağdaş kurdu.
Çok derin sayılmayacak bir nefes verdi, ardından temiz havayı içine çekti. Dirseğini dizlerine dayadı kafasını ellerinin arasına aldı.
"Avukat olmak istiyordum."
Dudaklarının arasından çıkan kelimeler zihnime birer birer düştü. İdrak etmeye çalıştım ardından kaşlarımı kaldırdım.
"Bilmiyordum."
Nasıl bilmezdim kendimi sorguluyordum.
"Nereden bileceksin zaten ?"
Bilmem gerekirdi.
"Üç gün oldu beni tanıyalı. " Bana baktı omuzlarını silkti. Bu hareketi bana çok fazla kullanıyordu.
"Sadece aklıma geldi bı an işte."
Bankta ona doğru döndüm.
"Neden olmadın?" Dedim. " Yani özel sayılmazsa?"
"Halam." Dudaklarını büzdü." Bı kıza yakışmayacağını söyledi."
Kaşlarımı çattım.
"Tanıdığım bir çok kadın avukat var. Hepimizin bildiği gibi." Dedim.
" Evet. Ama ailenin görüşlerini değiştiremiyorsun. " Nefesini verdi. " Üstelik ailen bir kişiden oluşuyorsa onu geçemezsin."
Kafasını iki yana salladı.
Bu konuda hep yaralı kalacaktı.
Ona tam şu an tüm gerçeği anlatmak istedim.
Canım yansa bile, dedim.
