Pov Ronald
Weer een nieuwe video opgenomen. Nu nog editen en renderen. Maar... Nee, het is lekker weer, dat kan ik niet maken, misschien moet ik naar buiten. Ik kijk nogmaals naar buiten en twijfel. Ik moet die video morgen wel af hebben. Ik bijt zacht op mijn lip. Buiten spelen is gezond toch? Ik grinnik, sla alles op en sluit dan mijn computer af. Ik moet ook wel eens frisse lucht hebben. Ik loop naar beneden en trek mijn schoenen aan, daarna pak ik mijn sleutels en loop ik naar buiten. Ik doe de deur achter me op slot en loop mijn straat uit. Waar zou ik eigenlijk heen gaan? Ik blijf even stil staan en kijk om me heen. Een speeltuintje, nee. Ik ben geen 5. Dan maar naar het centrum, daar kan ik wel wat kopen ofzo als ik honger krijg. Ik haal mijn schouders op en loop richting de stad. "Ronald omg!" hoor ik iemand schreeuwen. Ik kijk om en zie een meisje naar me toe komen rennen. Ik besluit aardig te zijn en blijf stil staan. "Mag ik misschien een foto met je?" vraagt ze. "Tuurlijk!" Ze geeft mij haar telefoon en ik open haar camera. Ze komt naast me staan en ik maak de foto. "Dankjewel, heel erg!" Ik geef haar telefoon weer terug. "HAILEYY!!" hoor ik een vrouw roepen. "SORRY MAM!!" schreeuwt het meisje naast me terug. "Ik moet gaan, dankjewel, doei!" zegt ze, en ze rent weer de richting op waar ze vandaan kwam. Ik glimlach, het is altijd fijn om andere mensen blij te maken, zoals mijn fans. Ik zucht en loop verder naar de stad.Daar aangekomen loop ik een beetje rond en loop ik hier en daar een winkel binnen zonder iets te kopen. Gewoon een beetje rondneuzen. "Hey Ronald!" hoor ik een al te bekende stem zeggen. Ik kijk op. "Pascall!" zeg ik met een grijns. "Hey makker." lach ik. Ik klop hem op zijn schouder en hij grijnst ongemakkelijk. "Hey!!" "Wat doe je hier in Friesland?" vraag ik. Hij bloost een beetje. "Nou, ik was in de verkeerde trein gestapt en toen kwam ik hier aan, en ik dacht 'Ach laat ik mijn goede vriend Ronald dan maar op zoeken'" Lacht hij. Ik grijns. "Tuurlijk denk je dat!" lach ik. Pascall lacht ook. "Hey, maar kan ik bij jou logeren dan ofzo?" "Heb je kleding?" "Nope!" zegt hij met een grijns. Ik rol met mijn ogen. "Nou, het mag, maar dan gaan we eerst wat spul kopen voor jou." "Ja maar ik kan toch in jouw kleding slapen? Dan doe ik morgen dit weer aan." hij kijkt me aan met puppy-ogen en ik doe moeite om niet te gaan lachen. "Oké dan, alleen omdat jij het bent." "Yes!" schreeuwt hij half. Ik grinnik. "Zullen we dan maar naar mijn huis gaan?" vraag ik. "Jaaaa is goed." hij steekt zijn tong een beetje uit, daarna lopen we samen de winkel uit richting mijn huis.
Bij mij thuis aangekomen is Pascall steeds dichter bij me gaan lopen, een klein beetje ongemakkelijk voelde ik me er wel bij. Maar misschien zijn het ook maar mijn hersenen die met me spelen en is het helemaal niet zo, dat kan ook. Of hij is wel dichterbij me gaan lopen maar dan alleen omdat hij zich bedreigd voelde hier. Ik haal mijn schouders op en doe mijn deur open. Pascall huppelt vrolijk naar binnen. "Hey meisje, schoenen uit jij!" zeg ik tegen hem. Hij kijkt me beledigt aan en doet dan zijn schoenen uit. "Gaan we een video opnemen?" vraagt hij. "Met dit weer zeker? Ja dag! Ik heb al mijn video's al klaar hoor." Pascall lacht. "Sorry, wat zijn we dan van plan te doen?" Ik haal mijn schouders op. "Wii Switch?" vraag ik. "Sure, wel in de tuin toch?" Vraagt hij terug. "Tuurlijk! Je denkt toch niet dat ik dat binnen ga doen?" Samen lachen we. Ik doe de voordeur dicht en loop naar de tuindeur. Die open ik en meteen is er frisse lucht in de woonkamer. "Tnx dat ik hier kan blijven by the way." "No problem." Ik pak mijn Switch en loop ermee naar buiten. "1/2 Switch?" vraagt Pascall. Ik knik en zet mijn Switch op de tafel. "Here we go!"
------------------------------
KJGHBTRJBT<YN<GBFKTKI<YNG FNJKUY<GMFJRTUGM Ik moest mezelf zo inhouden om Ronald te laten zeggen 'Alles voor jou lieverd.' UGH
JE LEEST
Lost - Ronscall - Voltooid
Fanfic7e boek, verdrietig maar leuk XD Wat als je ontvoerd wordt. Mensen komen er te laat achter, en dan ook nog eens verliefd wordt, maar niet zomaar verliefd, maar op je ontvoerder. Je zou denken, wat een goedkoop verhaal. Maar het is niet zo maar iets...