Pov Ronald
"Ronald, ik wil niet meer." huilt Pascall, die ik nog steeds tegen me aan heb. Ik wrijf over zijn rug. "We komen hier samen uit cutie." fluister ik. Hij huilt weer. "Maar Ronald, wat nou als ik niet meer weer!? Onze kijkers weten dat we homo zijn, en ze háten ons, onze vrienden haten ons ook!!" schreeuwt hij. Ik schrik ervan. "Pascall, de jongens haten ons niet, en er zijn heel veel fan's die ons steunen, maak je er maar geen zorgen over." Pascall ontsnapt uit mijn armen. Alle robots, ik denk dat het dat waren, zijn alweer naar hun huizen terug. Pascall kijkt even naar de grond, daarna kijkt hij mij weer aan. Hij springt uit de boom en ren weg. Snel spring ik ook uit de boom, zonder mijn benen te breken, en ren ik achter hem aan. "PASCALL!!!" schreeuw ik. Ik hoor niks. Ik slik, er mag niks met hem gebeuren. Snel ren ik verder. Wanneer ik bij een meer uitkom stop ik met rennen, er is vallend water te horen. Ik kijk om me heen en zie een waterval. Pascall zit bovenaan de waterval. Ik ren er snel naartoe en klim ook naar boven via de stenen. Dan ga ik naast Pascall zitten en trek ik hem tegen me aan. "Laat me nooit meer zo schrikken." zeg ik en ik wrijf zachtjes over zijn hoofd. Pascall kijkt me aan met tranen in zijn ogen. "Je zou beter af zijn zonder mij." fluistert hij. Ik kijk hem geschrokken aan. "Pascall nee, denk dat nooit meer, ik zou niet weten waar ik moet zijn zonder jou, ik hou van je en zal nooit van iemand anders houden." zeg ik. Pascall kijkt naar het water dat naar beneden stroomt. "Het lukt je wel, je bent sterk." mompelt hij. "Pascall waag het niet, misschien komen we hier nooit meer weg, maar dan wil ik samen met je zijn en dan worden we samen gelukkig hier." De tranen staan in mijn ogen. Ik wil Pascall niet kwijtraken, nu niet, nooit niet. Ik wil samen oud worden met hem. Ik druk hem tegen me aan. "Ik wil je niet nog eens kwijtraken kleine, ik laat je niet gaan." mompel ik. Pascall trilt een beetje van het overstuur zijn. "Ronald, het spijt me, maar ik wil weg hier, ook al moet ik dan dood." Ik schud mijn hoofd. "Dan gaan we samen." zeg ik, dan sta ik op en pak ik Pascall's hand beet. Pascall staat ook op en omhelst me. "Waarom doe je dit?" vraagt hij. "Voor jou." en ik geef hem een kus op zijn hand. "Here we go little one." fluister ik dan, en dan springen we van de klif.---------------
:c
JE LEEST
Lost - Ronscall - Voltooid
Фанфик7e boek, verdrietig maar leuk XD Wat als je ontvoerd wordt. Mensen komen er te laat achter, en dan ook nog eens verliefd wordt, maar niet zomaar verliefd, maar op je ontvoerder. Je zou denken, wat een goedkoop verhaal. Maar het is niet zo maar iets...