Pov Ronald
Ik kon moeilijk boos op hem blijven, hij was hartstikke bang. Tuurlijk moest ik hem wel een knuffel geven, hij weet niet eens wat hij aan het doen is. Er is echt wel een reden dat hij dit doet. Hij is veel te lief om dit zo maar uit zichzelf te doen... Ik dacht lief... IK BEN HOMO!!! Ik begin keihard te lachen om mijn eigen gedachtes. Tuurlijk ben ik geen homo, Pascall is gewoon een goede vriend van mij. Ik hoor de deur van het slot gehaald worden en ik probeer te stoppen met lachen. Dat wel lukt, maar ik denk dat mijn ogen vol tranen staan. Pascall doet de deur open en kijkt me een beetje zenuwachtig aan. "Wil je uit de kelder?" vraagt hij zacht. Ik knik. "Als dat mag." Pascall knikt. "Ik wil je hier niet laten zitten." fluistert hij. Ik reageer er niet op maar loop uit de muffe kamer waar ik vast zat. Ik kijk om me heen maar loop nog niet weg. "Waarheen?" vraag ik aan Pascall. Pascall doet eerst de deur dicht van de kamer en loopt dan een tijdje, dan komen we aan bij een trap, bovenaan is een deur en daarachter is Pascall woonkamer. "Ik ben al vaker bij je geweest toch, waarom is mij dit nooit opgevallen?" vraag ik aan Pascall. Hij wijst naar een kast. "Stond die ervoor?" hij knikt. "Ohw." Pascall gaat zitten aan een stoel die aan de tafel staat. "Ga maar zitten hoor." zegt hij. Ik knik. Daarna ga ik tegenover hem zitten. Mijn eten staat er al, het is een gebakken ei op wit brood. "Dankje." zeg ik, daarna neem ik er een hap van. "Geen probleem." Ik kijk even op en zie dat hij bloost, waardoor ik moet lachen. Ik eet mijn brood op en zie dan dat Pascall nog steeds naar mij kijkt. "Stop met staren." zeg ik tegen hem. Hij knippert met zijn ogen en kijkt dan weg. "Sorry, ik hoop dat het niet ongemakkelijk was." zegt hij. "Nee, dat niet." lach ik. Ik sta op en neem het bord mee naar de keuken, waar ik het op het aanrecht zet. Ik loop weer terug naar de woonkamer waar Pascall op de bank is gaan zitten. "Weet je, ik moet nog wel dingen kunnen opnemen.." zeg ik. "Zullen we samen een video opnemen?" vraagt Pascall. "Sure." lach ik.
---------------------------
JE LEEST
Lost - Ronscall - Voltooid
Fanfictie7e boek, verdrietig maar leuk XD Wat als je ontvoerd wordt. Mensen komen er te laat achter, en dan ook nog eens verliefd wordt, maar niet zomaar verliefd, maar op je ontvoerder. Je zou denken, wat een goedkoop verhaal. Maar het is niet zo maar iets...