Pov Pascall
Ik word wakker op een harde vloer, iemand leunt met zijn volle gewicht op me. "Ronald?" fluister ik. Degene die achter me zit beweegt ook en wordt zo te merken wakker. "Pascall?" vraagt hij. "Ja?" Hij probeert op te staan maar zit vast aan mij. "Urggg." mompelt hij. "Ronald..." fluister ik daarna. "Ze weten het! Ze weten het!" herhaal ik, en ik blijf het herhalen. Ronald probeert zichzelf los te krijgen van mij, het lukt en hij kijkt me aan in mijn ogen. "Lieverd, het maakt niet uit." zegt hij, en hij pakt mijn kin beet. "Ronald! Je snapt niet wat het betekend." huil ik. "Pascall, ze willen me nu vermoorden, so what, jij komt er vast wel veilig uit." Ik schud mijn hoofd in paniek. "Ronald! Ik zou ze dat nooit laten doen, en ik kom er niet veilig uit! Mij vermoorden ze ook!" schreeuw ik. Ronald pakt mijn kin beet en zoent me. Ik wordt iets rustiger maar ben nogsteeds overstuur. Ronald kijkt me aan. "Beter?" vraagt hij, ik schud mijn hoofd. "Een beetje misschien." grinnik ik. Ronald rolt zijn ogen en geeft me nog een paar kussen. "Love you." fluistert hij. Ik slik, dit kan een van de laatste keren zijn dat hij dit tegen me zegt, ik knuffel hem bij de gedachte daaraan. "Love you." fluister ik terug.
De deur gaat open en ik bijt op mijn onderlip, ik wist dat dit ging gebeuren. "Hallo jongens." zegt de man. Ik kijk naar de vloer, dan wordt ik aan mijn arm getrokken. Hetzelfde gebeurt bij Ronald. "Meekomen jullie." lacht de man die mij beet heeft. Ik laat me meezuilen en doe zelf niet eens moeite. Ik probeer te kijken of ze Ronald pijn doen maar het lukt niet. Alsjeblieft Ronald, wees niet gewond.
---------------
JE LEEST
Lost - Ronscall - Voltooid
Фанфик7e boek, verdrietig maar leuk XD Wat als je ontvoerd wordt. Mensen komen er te laat achter, en dan ook nog eens verliefd wordt, maar niet zomaar verliefd, maar op je ontvoerder. Je zou denken, wat een goedkoop verhaal. Maar het is niet zo maar iets...
