Pov Ronald
Hoestend en kuchend van het water ga ik overeind zitten, ik voel me net alsof ik een hele diepe droom heb gehad, maar ook alsof ik verdronken ben. Ik kijk geschrokken om me heen, er staan allemaal mensen die ik niet ken, maar het lijkt op een ziekenhuis. "Waar is Pascall?!" schreeuw ik half. Er komt een dokter naar me toe lopen die me weer neerlegt. "Rustig maar, je vriend is veilig." zegt hij, er komt een assistent naar binnen rennen. "DE HEER SCHERPENKATE IS OOK WAKKER!!" schreeuwt ze half. Ik schiet weer overeind, spring uit het bed en ren dan de kamer uit. "PASCALL!!!" schreeuw ik hard. "Ronald?!" hoor ik iemand zwak terug roepen, ik ren meteen die richting op. Ik doe de deur open, er staan allemaal mensen om het bed van Pascall heen, maar ik duw ze aan de kant en omhels Pascall. "Je leeft nog." fluister ik. "Jij ook nog!" reageert hij terug. Iemand trekt me van hem weg en houdt me beet. "Jij moet terug in je eigen bed!" hoor ik de man zeggen. Ik kijk hem boos aan. "Mag ik niet gewoon bij mijn fucking vriendje zijn?! WEET JIJ EIGENLIJK WEL WAT ER ONS ZOJUIST IS OVERKOMEN?!!" schreeuw ik, en ik ruk me los uit zijn armen en ga dan naast Pascall zitten op zijn bed. Dokters en assistenten kijken me raar aan, maar zeggen er verder niks over. Ik glimlach triomfantelijk en ga dan liggen, ik neem Pascall in mijn armen en trek hem tegen me aan. "Als we zijn uitgerust krijgen we wel uitleg wat er is gebeurd." fluister ik. Pascall knikt en beetje moeilijk en omhelst dan mijn armen die ik om hem heen heb gedaan. "Dankje dat je meeging." mompelt hij. Ik grinnik. "Ik zou je nooit in de steek laten liefje." Pascall draait zich een beetje om en kijkt me aan. Ik hoor alle dokters en die andere mensen weglopen, voor de zekerheid kijk ik even of er niemand meer is. Dan geef ik Pascall een kus op zijn voorhoofd. "Slaaplekker." fluister ik. Pascall bloost en glimlacht en geeft mijn dan een kus in mijn nek, omdat hij niet hoger komt omdat ik hem beet heb, daarna draait hij zich weer om, trek ik hem nog dichter tegen me aan en sluit ik mijn ogen. "Ik laat je nooit meer gaan."
-----------------------------
HA!! NIET VERWACHT HÈ?! IK BEN EEN DUIVEL >:D
JE LEEST
Lost - Ronscall - Voltooid
Fanfiction7e boek, verdrietig maar leuk XD Wat als je ontvoerd wordt. Mensen komen er te laat achter, en dan ook nog eens verliefd wordt, maar niet zomaar verliefd, maar op je ontvoerder. Je zou denken, wat een goedkoop verhaal. Maar het is niet zo maar iets...
