Lost - Ronscall - Voltooid

19.

Pov Pascall
Ik schrik wakker, nu uit mezelf, vlak daarna begint Ryan met schreeuwen en hij rent mijn kamer in. "WE HEBBEN SCHOOL!!" schreeuwt hij weer. "Ja dat weet ik, houdt je kop!" schreeuw ik terug. "SCHOOL!!" herhaalt hij, daarna rent hij weg. Ik stap uit mijn bed, maar wil dat eigenlijk niet en ga weer liggen, ik sluit mijn ogen, vlak daarna hoor ik Ryan mijn kamer binnenrennen. "WE HEBBEN SCHOOL!!" blijft hij herhalend schreeuwen. Ik stap uit mijn bed, en loop naar de badkamer, snel was ik me en loop ik weer terug om me aan te kleden, maar ik struikel over mijn kleding van gister en van mijn bed weer in. "WE HEBBEN SCHOOL!!" schreeuwt Ryan weer. Ik wordt boos, sta op en geef hem een klap, dat pijn doet aan mijn eigen hand, en Ryan geeft geen kik. En schreeuwt weer dat we school hebben. Ik kijk hem raar aan, kleed me ongemakkelijk aan en loop dan voorzichtig het huis uit. Ik loop meteen weer terug naar binnen. "Pizza bestellen?" vraagt Ryan. Ik kijk hem raar aan. "We hebben nog school toch?" vraag ik. "Wil je TV kijken?" vraagt hij, ik kijk hem bang aan en ren dan ons appartement uit, en meteen ook de hele flat uit. Ik ren richting school, waar iedereen staat. "Hey schat!" zegt Katie, en ze geeft me een kus. "Wat is er mis met Ryan?" vraag ik aan haar. Ze geeft me nog een kus. "Hey schat, WE HEBBEN SCHOOL!" haar stem slaat over naar die van Ryan, en ik stap bang achteruit. Iedereen die eromheen stond kijkt mij meteen aan en beginnen te schreeuwen en hey schat te herhalen. Ik ren bang weg, richting het bos omdat daar nooit mensen zijn. Ik ren naar binnen en verstop me in een boom.

Ik zit al een tijdje in een boom als ik iemand anders ook zie rennen met allemaal mensen achter hem aan. Hij rent ook het bos in en klimt in een andere boom. Hij komt me zo bekend voor. Ik klim van boom tot boom totdat ik bij hem ben. "NEE GA WEG!!" schreeuwt hij bang en hij doet zijn handen voor zijn gezicht. Dan kruipt hij tegen de boomstam aan. Ik kijk hem aan. "Ik doe niks, ik ben niet zoals hen." en ik gebaar naar beneden. De jongen haalt zijn handen voor zijn gezicht waardoor ik hem goed kan zien. "RONALD?!" schreeuw ik. Het is de jongen uit mijn dromen, is hij echt?! "Pascall..?" vraagt hij zacht. Ik knik. "Je bent echt!" zeg ik. "JIJ OOK!!" schreeuwt hij terug, en hij omhelst me en zoent me dan. Alle dromen komen weer terug naar boven, alle herinneringen. Dan weet ik het ineens. "Ronald, we waren ontvoerd..." fluister ik, wanneer hij me loslaat. Ronald kijkt me bang aan. "Ja..." zegt hij geschrokken. "Dit is niet echt!" schreeuw ik half, en zo enthousiast dat ik bijna uit de boom val, maar Ronald pakt me op tijd beet en trekt mij tegen zich aan. "Niet vallen, ik heb je net weer gevonden." lacht hij. Ik bloos en Ronald kust me weer. "Ik hou zoveel van je." mompelt hij. Ik glimlach. "Ik hou ook van jou." "Jij had toch ook die dromen?" vraagt hij dan. Ik knik. "Ja, wel fijn om te weten dat we hier opgesloten zitten maar toch aan elkaar denken." Ronald grinnikt. "Ik denk altijd aan jou, zolang ik MAAR NIET MIJN FUCKING HERINNERINGEN VERLIES!!" Ik kijk Ronald verdrietig aan. "Hoe komen we hier uit?" vraag ik. Ronald haalt zijn schouders op. "Ik weet het niet." mompelt hij. Ik begin te huilen. "IK WIL HIER WEG!!" schreeuw ik boos. Ronald pakt me beet en trekt me tegen zich aan. Ik hoor zijn hart kloppen. Ronald wrijft zacht over mijn rug heen. "Ik weet dat je in paniek bent liefje." zegt hij. Ik kijk naar hem, in zijn ogen staan ook tranen. "Ik beloof dat ik je bescherm, oké?" vraagt Ronald. Ik knik en leun weer tegen hem aan. Daarna val ik in slaap.

--------------

HEY HEY YOU YOU I DON'T LIKE YOUR GIRLFRIEND!! NO WAY NO WAY I THINK YOU NEED A NEW ONE!! HEY HEY YOU YOU I COULD BE YOUR GIRLFRIEND!! No way, no way.