Pov Ronald
Wanneer Pascall en ik allebei eten hebben gemaakt gaan we op de bank zitten. Pascall zet de radio aan en daarna beginnen we te eten. "Kunnen we naar buiten?" vraag ik. Pascall schud zijn hoofd. "Dat kan niet! Ze zijn overal!" zegt hij bang. Ik kijk hem raar aan. "Wie zijn overal?" "Degene waarvan ik jou moest ontvoeren." hij begint te huilen. "Pascall, rustig." Ik knuffel hem en hij kruipt dicht tegen me aan. "Ze zouden je vermoorden als ik het niet deed, en ze kozen mij... omdat... omdat ze wisten dat ik van je hield." zegt hij schokkend. Ik schrik. "Ze zouden me vermoorden?" herhaal ik. Pascall knikt en legt zijn hoofd tegen me aan. "Dat wou ik niet." "En je hield al van me?!" vraag ik. Hij bloost zichtbaar en knikt. "Ohké..." zeg ik lachend. "Love you." zeg ik ook nog. Pascall grinnikt en pakt het lege bord van me aan, daarna brengt hij alletwee de borden naar de keuken en komt hij weer naast me zitten. Hij geeft me een kus en kruipt weer dicht tegen me aan. Daarna sluit hij zijn ogen. "Ey slaapkop, het is middag." zeg ik lachend. Hij schudt zijn hoofd en kijkt me aan. "Boeit me niet, ik lig gewoon lekker bij jou." Ik zucht en geef hem een kus op zijn haren. "Ik lig ook lekker bij jou."
------------------------------
JE LEEST
Lost - Ronscall - Voltooid
Fanfiction7e boek, verdrietig maar leuk XD Wat als je ontvoerd wordt. Mensen komen er te laat achter, en dan ook nog eens verliefd wordt, maar niet zomaar verliefd, maar op je ontvoerder. Je zou denken, wat een goedkoop verhaal. Maar het is niet zo maar iets...
