Eve geldiğimde biraz kötü hissetmiştim açıkçası. Ondan hala haber yoktu. Tekrardan ramenciye mi gitsem diye düşünmedim değil. Bekleyecektim. Belki akşam parka çıkardık. Salona gidip biraz daha atıştırsam fena olmazdı. Gergin ve mutsuz olduğum da hep yiyordum. Atıştırmalıklardan birkaçını kucağıma doldurup salondaki geniş mor koltuğa yayıldım. Televizyondan internete bağlanıp bu aralar izlediğim dizilerden bir tanesini açtım. Diziyi sadece gözlerim izliyordu. Aklım ise Jungkooktaydı. Belki de fazla abartıyordum. Herhangi bir işi çıkmış olabilirdi. Veya ailesiyle ilgili önemli bir gelişme yaşamış olabilirdi. Telefonda yazacak hali yoktu ya. Tabi ki daha sonra anlatacaktı.
Öyle umuyordum...
Dizinin birkaç bölümünü bitirdiğimde bütün yiyeceklerde bitmişti. Aishh ne pis boğaz çıktım ben böyle. Çöpleri toplayıp odama ilerledim. Şarjda olan telefonumu kontrol edecekken odamın camından gelen sesle çığlık attım. Camımı kırmışlardı. İçeri düşen cisime bakınca bunun kocaman bir kaldırım taşı olduğunu gördüm.
Kafama gelebilirdi!
Kim böyle bir şey yapardı ki? Olduğum yerden doğruldum temkinli adımlarla cama yöneldim. Son anda sokaktan uzaklaşan arabayı gördüm. Tanrı aşkına benim Jungkook ve Min Suk'tan başka arkadaşım bile yoktu. Eğer bu işte de o Mi Cha'nın parmağı varsa bu sefer cidden bitmişti. Geri dönecektim ki ayağıma giren cam parçasıyla inlemeye başladım. Kanıyordu. Oluk oluk kanıyordu. Ailem istese bile gelmeleri neredeyse imkansızdı. Hemen Min Suk'u aradım.
"Aç hadi aç lütfen"
Gözlerimden yaşlar geliyordu. Ayağım öyle acıyordu ki eğer cami çıkarırsam daha fazla kan akardı. Telefonuma yanıt bulamayınca son çare onu aradım. Şükürler olsun 3 çalışta açmıştı.
"Alo"
"Alo Jungkook çok çok kotu bir şey oldu ben"ağlıyordum nefesimi kontrol edemiyordum.
"Haru iyi misin? Ne oldu? Sakin ol, sakince anlat lütfen"
"T-tamam. Ben odama girmiştim. S-sonra camımı kırdılar. Kim olduğuna baktım ve ayağıma cam parçası girdi. Jungkook başka arayacak kimsem yok. Ayağım çok ac-"
"Hemen geliyorum Haru sakin ol hemen geliyorum"
Telefonu kapattıktan 10 dakika sonra kapı çaldı. Sendeleyerek,-bir nevi sürünerek-kapıyı açtım. Ve yere düştüm. Jungkook sert bir hamleyle beni kucağına aldı ve arabaya bindik.
"İyi olacaksın Haru dayan. Kim yaptı bunu görebildin mi?"
"Hayır sadece siyah bir araba uzaklaşıyordu sokaktan"
"Allah kahretsin!"diyerek direksiyona vurdu.
"Ne oldu sen biliyor musun kimin yaptığını?"
"Bir şey yok sadece sinirlendim"
Jungkook'ta bir şeyler vardı. Buna adım kadar emindim artık. Hastanede pansuman yaptırdıktan sonra beni evime bıraktı. Odamda ki cam kırıklarını temizlemeyi de ihmal etmedi. Hem yakın hem soğuk davranıyordu artık. Bir gecede ne değişmiş olabilirdi ki? Ayağım sargılı bir sekilde yatağıma uzandım. Gizem dolu şeylerden nefret ediyordum....
Hello yorobun! Olaylar yavas yavas gelişiyor wait your perfect writer ㅋㅋㅋㅋㅋ Yb uzerine yb biliyorum sjsjs. Çok yazasım var bu aralar. Sizleri yblere boğuyorum. Hepiniziii optuuummmm gorusuruz cingularim....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karaoke-J.Jungkookie
FanfictionKadife sesli gizemli biri. Hayata kendini kapatmış bir kız. Ve iki insanın eşsiz kaderi.... Hayran Kurgu içinde #174 Hayran Kurgu içinde #63 ❤️❤️(06/10/17)