Karaoke-J.Jungkookie

20

Turuncu saçlı genç ellerini masaya hızla vurdu ve sinirlerine hakim olamadı.
Gözleri yuvalarından çıkacak kadar açılmıştı ve sinirle etrafta geziniyordu.

"Nasıl olur nasıl? Nasıl o adam benim kardeşim olur baba. Delireceğim ciddi anlamda delireceğim"

Sert görünümlü yaşı epeyce olan adam gencin bu sinirine karşılık oldukça sakindi.

"Bak evlat benim şu an söyleyecek pek bir şeyim kalmıyor artık. Yaşımdan dolayı hastalıklarım arttı. Ölmeden bir an önce sana söylemem gerekiyordu. Onu elimde tutmaya çalıştım. Fakat bu onu oldukça huzursuz ediyordu. Git onunla sıkı fıkı ol demiyorum sana. Yarın bir gün ben öldüğümde hayatta kendini yalnız hissetme diye söylüyorum. O senin kardeşin. Sen bir ağabeysin Jimin. Yıllar önce bizden kopardıkları oğlumuz, senin küçükken karanlıktan korkunca bile sarıp sarmaladığın kardeşin o senin. Eminim hep bizi aramıştır. Şimdi karşısına çık ve ona her şeyi anlat demiyorum. Sana zaman veriyorum ama bilmelisin ki onun sana ihtiyacı olabilir. Jungkook'un sana ihtiyacı olabilir evlat"

Jimin ellerini saçlarına geçirdi. Yıllar önce kaybolan onlardan koparılan kardeşinin Jungkook olması kadar garipti hayat. Kafasının içinin patlayacağını hissetti. Ağır depo kapısını çarpıp o harabe yerden ayrıldı. Motoruna binip süratle sürmeye başladı. Uçurum gibi bir manzaraya gelince yavaşladı. Kimsenin olmadığı bu yerde bacaklarını bağdaş kurarak yere oturdu ve cebinden çıkardığı fotoğrafa baktı. Gözlerinden yaşlar süzülmeye başladı. Fotoğrafta küçük iki çocuk vardı. Evlerinin hemen yanında ki parkta kaydırağa oturmuş birbirlerine sarılıyorlardı. Biri Jungkook diğeri de kendisiydi. O anı düşünmeye başladı. Nereden bilebilirdi ki bu denli sevdiği kardeşinin ondan ayrı büyüyeceğini ve yıllar sonra birden karşısına çıkacağını. Göz yaşlarını elinin tersiyle sildi ve bir süre manzaraya daldı.

Merhabalar arkadaşlar. Bu hikaye dediğim gibi çok severek yazdığım bir hikaye oldu birkaç bölüm sonra finalini yapacağım. Sizleri mutlu ettiysem ne mutlu bana. Süper bir kurguyla geri geleceğim. Ah sanki final konuşması yapıyormuşum gibi hissettim djdnsjsjsjsz her neyse bugüne kadar vote ve yorumunu eksik etmeyen minnoş okuyucularıma minnetlerimi sunarım. Ayrıca hayalet okuyucularıma da burdan çok teşekkür ederim. Her ne olursa olsun hep hayatlarınızın kıymetli dakikalarını bana verdiğiniz icin çok çok teşekkür ederim. Hepinizi öpüyorum.