Galaksinin Ötesinde

29. Bölüm

Telefonu kapatıp konumu attım. Bir saat kadar bekledikten sonra geldi.

-İyi misin?

Diyerek yanıma oturdu.

-Sayılır. Gidelim mi? Ama eski evime gitmek istiyorum.

-Ama oraya gitmemiz tehlikeli olabilir.

-Neyin tehlikesi? O adam mı zarar verir?

-Evet Asya.

-O herhangi birimizin babası. Benim olabilir. Seninde olabilir.

-Hepimizin de olabilir. Biliyorum.

-Gidelim mi abi?

Kalkıp elini uzattı. Elini tutup kalktım. Eve geldiğimizde içimdeki o uzay boşluğunu hissettim.

-Mutlu olabilirdik.

Dedim.

-Ama olamadık. Önemli de değil.

Dedi abim.

Odama çıkıp yatağa yattım. Etrafa bakıyordum ki abim yanıma geldi.

-Ev çok sessiz.

Dedi.

-Biz gürültüye alıştık bence. Çünkü burası hep böyleydi.

-Ben eski hayatıma devam etmek istiyorum.

-Ama imkansız bir şey bunu biliyorsun.

-İmkansız. Neyse benim karnım acıktı. Yemek mi söylesek?

-Damon'a söylerim eşyalarımı fark ettirmeden buraya getirir.

-İyi olur çünkü orada yaşamak istemiyorum.

Koridorda ki fotoğrafların hepsini toplayıp çöpe koydum. Yemek sipariş ettikten sonra evi ve bahçeyi dolaştım. Bayadır gelmeyince insan üzülüyor tabii.

Yemekler gelince abimi çağırdım.

-Niye klasik yer? Mutfak.

-Genelde burada yiyoruz ya.

-Salonda yeriz. Güzel bir film de bulursak mükemmel olur.

Yemeği salona götürürken ne izleyeceğimizi tartıştık.

-Hangi filmi?

Dedi.

-Felsefe taşını aç. Baştan izleyelim.

-Tamam.

-Benim Gryffindor atkım ve asam nerede?

-Bilmiyorum Asya. Saklamıştın.

-Odama bakıp geliyorum.

Odamı talan ettikten sonra bulmuştum. Aşağı inerken abim odasından çıkıyordu.

-Niye slytherin?

-Çünkü mükemmeller.

Koltuğa yerleşince filmi başlattı.

-Maç izliyormuş gibi oldu.

Dedi.

Güldüm.

-Böyle gül işte. Üzülme sen.

Dediğinde biraz bozuldum.

-Baya büyüdüler yalnız. Baksana nasıl değişmişler.

Film ilerledikçe konuşmayı kestik. Ron'nun hunharca tavuk yiyişine gelince güldüm.