At Once

Chapter VII

Agad akong pumara ng taxi ng makalabas ako ng subdivision. Sa mga oras na ito wala ako sa aking sarili. Hinang hina ako, kaya mas minabuti ko na lamang na huwag gamitin ang aking sasakyan.

"St. Luke's hospital, manong. Paki bilisan po." Saad ko ng maka pasok sa loob ng taxi. Agad ring umusad ito at nag umpisa ng umandar.

Panay ang paghikbi ko. At pilit na pinipigil ang pag iyak. Hindi alintana kung ano mang isipin ng taxi driver saakin, sa mga oras na ito wala akong pakialam sa paligid maging sa mga tao sa paligid ko. Ang mahalaga ay ang makarating ako agad sa ospital kung nasaan si Jezrel. Sobrang sikip ng dibdib ko. Hindi ako maka hinga ng ayos dahil sa walang tigil na pag-iyak. Kaya pala napaka saya niya kanina lang, kaya pala iba ang aura ng mukha niya maging ang mga kilos niya ay may ganito palang mangyayari. Kung sana ay napigilan ko siya sa pag-alis, o kung nasamahan ko manlang sana siya ay hindi na sana ito pa nangyari. Ang sakit isipin, pakiramdam ko'y saakin dapat isisi ang mga nangyari, dahil ako ang may kasalanan.

"Where's Jez?" Yan na lang ang bukambibig ko ng maka rating ako ng ospital hanggang sa ngayon.

"Jie, you should take a rest. It's 2:38 already, alam kong pagod kana." Saad niya habang hinahagod ang likod ko.

"Si Jez..." Saad ko, hindi alintana ang mga pangaral niya.

"Jez will be okay soon, trust me." She said then she tapped my shoulder. Napa ngiti ako. At least, alam ko sa sarili kong may pang hahawakan ako.

"Where are you going?" Takang tanong ko ng mapansing paalis siya.

"To the nearest seven eleven, or hypermart. I will buy some food." Paliwanag niya na sumagot sa katanungang bumabagabag saakin. Sa ganitong panahon at pangyayari, aminado akong hindi ko kakayanin ang mag-isa.

"For Jez?" I asked then smiled, trying to look calm.

"Yeah, for Jez. Siguradong gutom yon, matapos ang operasyon." She said, then smiled.

Paalis na sana siya ng biglang mag bukas ang pinto ng Emergency Room.

"Doc," Nasabi ko nalang ng makita ang pag labas ng isang lalaking naka surgical mask. Agad akong tumayo para daluhan siya. "How's the operation? Si Jez, kamusta siya?" Tanong ko ng maka lapit sakaniya.

"The operation went well, and the patient is okay now. Though he's still unconscious, because the patient was given an injection to induce anesthesia. But ililipat nalang siya sa isang private room para sa mas mabilisang recovery." Saad niya ng naka ngiti. Naka hinga ako ng maluwag dahil sa aking narinig.

"That was a relief, thank you so much doc." Nasabi ko nalang ng naka ngiti hindi maitago ang kasiyahang nadarama.

"No worries." He then smiled  "And btw, na contact niyo naba ang mga magulang niyo? Alam naba nila ang nangyari?" Tanong niya. I nodded.

"Yes, Doc. Pauwi na rin sila, si mommy baka mamaya lang maka rating na rito. Si daddy baka bukas pa dahil ngayon pa lang ang flight niya." Paliwanag ko na ikinatango niya.

"Sounds great, osiya sige mauna na ako." He said then he tapped my shoulder. Tinanguan ko lang siya, agad rin siyang tumalikod at nag lakad palayo.

"Sabi sayo eh, kaya niya." Steph said when I turn my gaze towards her. I just smiled. Ang maisip na okay na si Jez ay talaga namang nakakapag pangiti sa akin ng husto. Pansin ko ring ngumit siya.

"Kaya pala gustong gusto kong sumama sa'yo. May ganun palang mangyayari." Nasabi ko nalang habang matalim ang mga matang tinitignan siya.

Kakagising niya lang. Bakas parin sa mukha niyang nahihirapan siya. Well, sino bang may kasalanan?