At Once

Chapter XXVI

Wala sa sarili akong lumabas ng bahay. Naka tulala, maraming namumuong katanungan sa aking isipan.

"Hey, why are you here?" Salubong saakin ni Jezrel matapos niyang mai parada ang kaniyang kotse sa garahe ng aming bahay.

Hindi ko siya sinagot, at wala akong balak na sagutin siya.

"Jiena, what's wrong?" Takang tanong niya pa.

Ngunit sa pangalawang pagkakataon, wala parin akong naibigay na sagot sa mga tanong na ibinabato niya. Patuloy lang akong nag lakad hanggang sa maka abot ako sa tapat ng aking sasakyan. I was about to open my car's doorway when he shouted in horror.

"Jiena, why are you─damn! Why the heck you walk in here, barefoot?!" Sigaw niya kung kaya't napa pikit ako.

Pero hindi ko inaasahan na sa pag pikit ko, kasabay rin nuon ang marahas na pag uunahan na tumulo ang taksil na luha ko.

"Hey, what happened?" Aniya sa isang nag aalalang boses.

Walang ano ano'y nilapitan niya ako. Nanghihina akong napa kapit sa kaniya. "S-Si Hell, n-nabangga raw ang─" Napa pikit ako, hindi ko kayang ituloy ang aking sinasabi.

Mabuti na lamang at hinawakan niya ang kamay ko at marahan itong piniga. Para bang sinasabi niyang huwag ko ng ituloy kung ano man ang sasabihin ko. Laking pasasalamat ko dahil sa ginawa niyang iyon.

"Let's go inside, Jiena. I'll just go get the first aid, then we will clean your wounds. Come on." Aniya at iginiya ako papasok ng bahay.

Wala sa sarili akong sumunod sa kaniya, nag pa tangay lang ako na para bang wala akong sariling utak para isipin ang mga dapat na gawin.

"Nabubog ka na't lahat, wala ka paring imik." Aniya habang nag lalagay ng kung ano sa bulak. "Ano ba kasing nangyari?" Takang tanong niya pa at marahang pinahiran ang paligid ng sugat sa aking paa.

I didn't answer him, I just looked away.

"Come on, Jiena. You know you can tell me anything." Pag papaalala niya at saka dinaluhan ako.

I looked at him, emotionless. "Anong nangyari? Are you okay?" Puno ng pag aalala ang boses niya, para bang nababasa niya kung ano mang nararamdaman ko sa pamamagitan lang ng simpleng pag tingin.

"Si Hell, he's in c-critical condi─" I stuttered.

Fuck! Ni hindi ko kayang ituloy ang sinasabi ko.

"What?!" Hindi maka paniwalang tanong niya.

Napa tango na lamang ako ng wala sa sarili, kasabay nuon ang nag babadya kong mga luha na sa tingin ko'y malapit ng mag unahan sa pag labas. Damn, heto na naman.

"Where is he?" Takang tanong niya pa.

I told Jezrel everything. Mula ng maihatid ako ni Hell dito, pati ang pag piprisinta niya na siya na ang kukuha ng kotse ko. Hanggang sa tinawagan ako ng nurse, at sinabi nga kung ano ang nangyari kay Hell.

Walang ano ano'y agad siyang tumayo galing sa pag kakaupo at agad ring kumaripas ng takbo patungong garahe.

"Hey, what do you think you're doing here? Mag pahinga kana." Puno ng pag aalala ang mukha niya ng daluhan ko siya sa garahe dito sa aming bahay.

Agad akong umiling, "I'm coming too, I want to see him." nag susumamong wika ko.

Saglit siyang natigilan at hindi kumibo, naka handa na ako sa kung ano mang pangaral na ibabato niya ngunit nag kamali ako. Akala ko'y hindi siya papayag, pero laking gulat ko ng buksan niyang ang pintuan sa passenger's seat at iginiya ako papasok sa loob.