At Once

Chapter XVI

"When our beloved creator showered bitterness in the world, you accepted it in wide arms open and get it all." Asiahzi exclaimed.

Pinanliitan ko siya ng mata, "Yeah, yeah. Happy all soul's day." Sarkastikong sabi ko sakaniya.

Talagang kakaiba ang pamamalakad ng EU kung kaya't and february fourteen na araw ng mga puso ay naging first day of march. Nakaka tawa hindi ba?

"Damn, it tastes so good." Aniya ng matikman ang yema cake na ginawa ko.

"For sure, ako ang gumawa eh." Pagmamalaki ko. "Btw, where's Jez?"

"Ewan ko, hanapan ba ako ng nawawalang pangit?" Aniya na ikina taas ng kilay ko.

"Wow ha, pangit pa pala siya sa lagay na yan gayong patay na patay ka." I teased her.

"Tsk. Hindi ko nga alam, hindi rin nag tetext eh."

"Huh? How come? Parang kanina lang ay mag kasama kayo." Nasabi ko nalang ng maalalang naka salubong ko silang dalawa ng kapatid ko bago ako pumasok sa library.

"Yeah, hinatid niya lang ako dito sa cafeteria. We even have a little chit chat then later on umalis na rin siya." Paliwanag niya.

"Eh si Carl?" Tanong ko pa.

"I dunno," she said. "Hindi siya pumasok ngayon eh."

"Ah." Yan nalang ang nasabi ko.

I wonder what's wrong with those two? Sabay pang nawala. Mga wala ring paramdam.

"Uwi na ako," I said at saka tumayo. "Nakaka buryo dito, I badly want to take a nap."

"Ts, mas nakaka bored naman yon no." Asik niya.

Hindi na ako nag abala pang sagutin siya. Agad akong nag lakad papalabas ng school cafeteria at iniwan siya. I'm in the middle of my way, heading the corridor ng may biglang humablot saakin.

"What the─"

"Don't shout, I'm not going to hurt you." The guy wearing a mask said at hinatak ako papalayo sa corridor.

Napa pikit ako. Sino ba ito? At anong balak niya?

"We're here," aniya matapos pag buksan ako ng pinto. "Enjoy ma'am." Then he walks out.

Napa irap na lamang ako sa kawalan ng mapagtantong ni lock ng misteryosong lalaki ang pinto ng school gymnasium.

"Naka lock yan, wala kang takas." Anang isang lalaki sa isang baretinong boses.

My eyes automatically formed into letter o at agad na hinanap kung saan nanggagaling ang boses na iyon. He's voice is so familiar, though.

"I'm here," the guy said. "Miss me?" Anito at saka ngumisi.

Halos mapa talon ako sa tuwa ng mag tama ang mga mata naming dalawa.

"Ikaw ba talaga yan?" Hindi makapaniwalang tanong ko na tinanguan lang niya. "Gahd, I miss you." Litanya ko na mas lalong nakapag palawak ng ngisi niya.

"I heard kakapanalo mo lang sa press con, I badly wanted to support you at gusto ko ring mag punta ruon but my mom stopped me." Paliwanag niya na ikinagulat ko.

"Your mom? As in Mrs. Gruego?"

He nodded, "Yeah, ang dami kong na miss." Aniya ng maka lapit saakin. "But I didn't regret it, though."

"Of course, who will regret it? Ang maging exchange student at maipadala sa ibang bansa ay talaga namang pangarap ng iba." I said.

"Yeah. Actually, it gives me different satisfaction in life," paninimula niya. "Being an exchange student, it helps me to replace my empty mind to an open one. It even builds me up, to become a better person I never wonder I would be."