At Once

Chapter X

Maaga akong nagising at agad rin namang bumangon at nag tungo sa bathroom. Masyadong sumakit ang ulo ko sa mga nangyari kahapon. I need to freshen up ng mabawasan kahit papaano ang mga negative energies saaking katawan.

Matapos kong maligo ay agad rin naman akong nag bihis. I took a glanced at the mirror to see my reflection and mouthed, "Beyond perfect."

"Hey, mister! Ano ba, ganiyan kaba talaga ka bastos?!" Singhal ko ng mapag tantong wala yata siyang balak na kausapin ako.

Kadarating ko lang sa EU at kung sinuswerte ka nga naman, yung manyakis na lalake kahapon sa gymnasium pa ang sasalubong saakin. Magandang panimula para sa araw na ito.

He then turn his gaze on me. "What's your problem?" Iritableng tanong niya. Wala kang karapatang maging iritado, dahil ikaw ang panira sa araw ko.

"At nag tanong kapa talaga? Kapal mo din, eh no." Singhal ko sabay duro sakaniya gamit ang index finger ko. He just smirked. Tila hindi natinag, seriously saan nanggagaling ang yabang niya?

"Hindi paba sapat sayo na nasampal mo ako, at pinahiya mo ako sa harap ng maraming tao?" He said sarcastically. Napa lunok ako. Anong nangyayari saakin? First time kong ma tense ng ganto. Of all people, why him? Come on Jiena, ilabas mo ang tapang mo!

I cleared my throat "Well,kasalanan mo naman yon. Kung hindi mo ba naman dinikit yang ano mo!" Singhal ko sa inis.

"Dinikit ang ano?" Pag uulit niya.

"Yang ano mo!" Ulit ko pa.

"Ang alin nga?" Saad niya na ikinairap ko.

"God, pipilitin mo ba talaga akong sabihin yun?" Nasabi ko nalang out of frustration. Damn him!

"Kung yon ang makaka buti, why not?" Ngisi niya, nang aasar pa.

Halos malukot ang mukha ko sa sobrang inis. God, at nakukuha niya pa talagang ngumisi? Fuck it!

"Makaka buti your ass, just say the magic words ng matapos na to!" Singhal ko. I can't take this anymore. Ang makipag bangayan sa tulad niyang gago ay hindi ko na yata kakayanin pa.

"Masyadong matabil ang dila mo para sa isang babae. Hindi ba't dapat na ikaw ang humingi ng tawad sa ating dalawa?" Saad niya sa isang baretinong boses. Napa singhap ako.

"Why can't you say sorry? Kabawasan ba yan sa pagkatao mo?" Singhal ko na ikinatawa niya. Agad kong naiyukom ang kamao ko. Ang ayoko sa lahat ay yung tatawanan lang ako ngayo't nanggagalaiti na ako sa galit.

"Okay, i'm sorry. Happy now?" Saad niya at akmang tatalikod na ng hablutin ko ang braso niya.

"I'm sorry too, but I have to do this." Sabi ko sabay sipa sa pagka lalake niya.

Napa pikit ako "Fuck!" Malulutong na mura pa ang pinakawalan niya na umalingawngaw sa buong corridor. Mabuti nalang at walang tao rito.

"What's that for?!" Singhal niya habang naka hawak duon sa pag kalalake niya. Hindi ko tuloy mapigilan ang matawa. "And now, you're laughing? Kakaiba ka palang talaga." Sabi niya habang nanlilisik ang mga matang tinititigan ako.

Napa ubo ako. I didn't see this coming, but what should I do? Nangyari na, it can't be undone. "I-I'm sorry, I thought mawawala lahat ng inis at galit sa katawan ko kapag ginawa ko yun─"

He sighed "But you're wrong, right?" Putol niya sa sinasabi ko. Napa tango na lamang ko.

"I'm sorry, okay? Kung gusto mo, ipa-salvage mo ako sa mga tauhan mo, kung duon ka sasaya. Then be it." Nasabi ko nalang sabay yuko. Agad namang napa angat ang ulo ko dahil sa malakas niyang pag tawa.