At Once

Chapter XVIII

After almost three months of dating, I finally said yes to Helldric. His reaction when I said those magical words is priceless. As if there's a heart figures coming from his ass.

In the first week of being together, just like other couples do. We're sending good morning and good night messages to each other. Specially those iloveyou's and kilig to the bones pick-up lines. Iyun na yata ang agahan, tanghalian, at hapunan ko sa naka lipas na tatlong buwan hanggang sa ngayon. Madalas rin kaming lumabas, mahilig kasi siyang mag aya eh. Spoiled na spoiled na rin nga ako sakaniya, lahat ng gusto ko kahit na hindi ko kailangan ay binibili.

There are times that we argue about that, we said harsh and foul words to each other but we both ended up feeling sorry and being guilty about what happened. Mabuti pa nung nasa states kami, puro sweetness lang. At eto na naman kami ngayon, mukhang panibagong away na naman. Minsan nakakasawa narin pero alam ko namang in every relationship may ganitong nangyayari.

"Kainin mo na kasi! Ang kulit mo!" Singhal niya habang ibinibigay saakin ang isang pinggang puno ng kung ano anong gulay.

Halos masuka ako. I'm not used of eating vegetables though tinikman ko.

"Ano, masarap diba?" Aniya pa.

Napa tango ako, "Yeah, pero wag ka ng mag hangad pa. Wala akong balak na ubusin to." Pag papaalala ko sakaniya.

"Tsk. Oo na, kung hindi lang talaga kita mahal, nako." Aniya at saka kinuha yung tinidor sa kamay ko.

"Kung mahal mo ako, hindi mo ipapakain sakin ang mga damo na ito." Pag tuturo ko sa gulay na kasalukuyang nilalantakan na niya.

"Ginawa pang rason, tsaka hindi ito damo. Gulay to, gulay." Saad niya at saka humalakhak.

Napa irap ako. Masyado na akong na i-istress sa mga nangyayari. Mabuti na lamang at naka graduate na ako. Bakasyon na kung kaya't hindi na iyon daragdag pa sa mga iniisip at pasanin ko. Nito kasing nakaraan palaging sumasakit ang ulo ko. Away dito, away duon. Ganiyan kasi ang siste namin.

"At least finished eating that steak," pag tuturo niya sa pinggang nasa harap ko.

"Aye aye, captain." I sarcastically said then he laughed. Great, just great.

Matapo ko maubos ang steak ay nag paalam ako sakaniya at nag pasya mag tungo sa comfort room nitong resto.

"Jie, paki bilisan pwede?" Sigaw niya habang kumakatok sa pintuan ng cr.

"Teka, hindi kaba makapag hintay? Ts, ikaw kaya maging babae!" Singhal ko habang nag reretouch ng aking make up.

"Ang tagal mo," naka nguso siyang iniluwa ng pintuan. "Tara na." Pag aya niya pa.

"Oo na, hindi mo na kailangan pang pumasok. Mabuti nalang at walang ibang tao! Susko!" Singhal ko at inakay siya papalabas.

"Hindi mo naman kasi kailangan pang mag lagay ng ganiyan, para saakin ay maganda kana." Pairap na saad niya.

I deeply sighed, "Hindi ko kailangan maging maganda para sa iyo, nag papaganda ako para sa sarili ko." Pag papaalala ko naman.

"Oo na, pero mas gusto ko kung walang kung anong kolorete diyan sa mukha mo," aniya habang nauunang mag lakad palabas ng resto na kinainan namin. "Ayokong pinag titinginan ka, ako lang ang may karapatang tumingin sa iyo at tignan mo." Saad niya at nilayasan ako.

Naka halukipkip ko siyang sinundan, halos magkandarapa na ako dahil sa laki ng hakbang niya at bilis niyang mag lakad.

"What took you so long?" He coldly said when I reached where the heck he is.