Okulun bitiminde yine arkadaşlarıma yürüyerek gideceğimi söylemiştim kulaklığımı taktım ve eve doğru yürümeye başladım ilaçlarımı içmemi anımsatan alarm öttüğünde çantamdan bir avuç ilaç çıkardım ilaçlarımı içmek istemiyordum ama sadece ameliyat olana kadar sabretmem gerekiyordu biri tarafından sırtım duvara yaslandığında bütün ilaçlarımı yere düşürmüştüm karşımdaki kişiye baktığımda şaşırdım çünkü karşımdaki kişi batuhandı tam bir şey söylemek için dudaklarımı araladığımda ''sus ve beni iyi dinle'' dedi kafamı salladım ''birincisi benim hangi okulda okuduğum veya okuyacağım bunlar seni hiç ilgilendirmez ikincisi ben ukala falan değilim bana karşı bir daha o kelimeyi sakın kullanma'' dedi bu söyledikleri beni o kadar sinirlendirmişti ki ''kullanırsam ne olur'' derken başıma ani bir sızı girmişti ve o anda burnumdan dudaklarıma doğru süzülen kanı hissettiğimde ''burnun kanıyor'' dedi batuhan çantamdan bir peçete çıkardım ve burnumu sildim ''benim yüzümden mi oldu?'' dedi yine aynısı oluyordu yine bir insan benim yüzümden kendini suçlu zannediyordu buna engel olmam gerekiyordu o anda hatırladığım tek şey bütün kaslarımın bir anda kasıldığı ondan sonrası yok daha sonra hastanede açtım gözlerimi yanımdaki koltukta batuhan vardı telefonuyla oynuyordu ve uyandığımı görünce ayağa kalktı kapıyı açtı ve doktoru çağırmak için koridora doğru ilerledi daha sonra doktorumla birlikte içeri girdi doktorum ''hiç bir şeyi hatırlamıyorsun değil mi?'' dedi kafamı salladım ''epilepsi geçirdin neyse ki endişelenecek bir şey yok zaten beyefendi epilepsi sırasında yapılması gereken her şeyi yapmış bu yüzden hiçbir sorun yok sadece 24 saattir şuurun kapalıydı ama artık uyandığına göre istediğin zaman taburcu olabilirsin''dedi doktorumu onayladım ve doktorum odadan çıktı ''çabuk hazırlan seni evine bırakacağım daha sonra işim var'' dedi çantamı aldım saçlarımı toparladım ve dışarı çıktım ''beyninde ur olduğunu doktorundan öğrendim'' dedi tahmin ettiğime göre önümüzdeki siyah cc'ye doğru yürüyorduk ''bu konuyu kapatabilirmiyiz?''diye sordum ön koltuğun kapısını açtı ben oturduktan sonrada kapattı ''ben hayal bu arada'' dedim ve elimi uzattım ''ismini biliyorum'' dedi bende ''ukala dediğimde gayet ciddiydim ve birazda egoist'' dedim ellerimi göğsümde birleştirdim ve yol boyunca da öyle devam ettim daha sonra evimi tarif ettim evin önünde durduğumuzda ''bu ev sizin mi?'' diye sordu şaşırmış bir biçimde ''evet de ne oldu ki'' dedim ''boşver '' dedi bende eve doğru ilerledim eve girdim anneme olanları anlattım annem benim için çok endişelenmişti endişelenecek bir şey olmadığını ona söyledim daha sonra annem bana yarın akşam bir davet olduğunu bu davetin babamın çok sevdiği bir arkadaşının daveti olduğunu oraya tek gitmek istemediğini söyledi onayladım ve yukarı çıktım odama girdim ve üstüme yapıştığını düşündüğüm kıyafetlerimi üstümden çıkardım pijamalarımı giydim ve uyudum
Okuldan sonra kızlarla beraber ezginin annesinin moda evine gittik orada yaklaşık 5-6 kıyafet denedim ve içlerinden en beğendiğimi aldım. aldığım elbisem kısa saten pudra pembesi askılı balon bir elbiseydi elime gümüş rengi taşlı bir el çantası aldım küçük bir küpe aldım ve alışverişimi bitirdim kızlarla pizza yemeğe gittik yemeğimizi yerken onlara olanları anlattım buket ''iyi de bu çocuk epilepsi sırasında yapılacakları nereden biliyor'' ezgi ''sizin evi niye sordu ki'' tuğçe ''sen hastanedeyken 24 saat boyunca başındamı bekledi çocuk'' diye sorunca hepsinin sorularını teker teker cevapladım eve döndüğümde saat yediydi hemen hazırlandım ve aşağıya indim eve gitmeden önce yaptırdığım dağınık topuzumun üstüne elbisemle aynı renkte bir saç aksesuarı taktım daha sonra annemle birlikte davete gittik davette sıkılıp terasa çıktığımda tanıdık bir yüzle karşılaştım batuhan dı batuhan ''evi neden sorduğumu anladın mı?'' dedi gülümseyerek bende gülümsedim ve kafa salladım birlikte içeri geçtik ve batuhan bana ''bu dansı bana lütfeder misiniz?'' dedi HAYIR yanlış duymuş olamazdım değil mi batuhan bana ''bu dansı bana lütfeder misiniz?'' demişti o anda ne yapacağımı bilemedim ve sadece ''olurrr'' demiştim batuhan gülümsemişti ve belimden tutmuştu ellerimi boynuna dolamıştım ve ne yapacağımı bilmiyordum elim ayağıma dolanıyordu bir kaç dakika boyunca dans ettik daha sonra ben tekrar annemin yanına döndüm annem artık gidebileceğimizi söyledi ve annemle beraber kapıya doğru gittik Batuhanın annesi olduğunu düşünen kişi anneme ''iyi akşamlar selencim'' dedi kapıdan çıkarken telefonuma gelen mesaj sesiyle irkildim batuhan: Bana borçlusun bu yüzden arka kapıda seni bekliyorum anneme ''anne kızlar buralardaymış ben onlarla birlikte dolaşacağım '' dedim ve arka kapıya yöneldim kapıda kimse yoktu tam giderken arkamdan birinin kolumu çektiğini farkına vardım ve çığlık attım daha sonra karşımda kahkaha atan batuhana baktım ''gülme!'' hala kahkaha atıyordu ''ben gidiyorum'' dedim arkamı dönmemle beni kendine çekmesi bir oldu batuhan ''en son borçlusun demiştim'' dedi ittirdim ve ''sen ne borcundan bahsediyorsun üstelik benim telefonumda senin numaranın ne işi var'' dedim tabi hazır cevap batuhan ''ben seni 24 saat boyunca hastanede bekledim telefon numaramı da o zaman kaydettim''dedi ''sadece hasta bir kızın başında 24 saat beklemek seni bu kadar rahatsız mı etti?'' dedim merdivenlere oturdu ve benimde oturmamı istedi ''sadece merak ettiğim bir kaç şey var onu sormak için çağırdım seni''diyince ''neyi merak ediyorsun '' dedim ''bak açık söyleyeyim ben.....'' diyince duraksadı bende ''sen....'' dedim ''seni merak ediyorum mesela hastanede gözlerini açtığında ne hissettin'' dedi ona gerçekleri anlatmalı mıydım? bilmiyordum ''gerçekleri mi merak ediyorsun?'' dedim ''gerçekleri'' diye tekrar etti ''bak ben defalarca hastanede açtım gözlerimi serumlar sadece kanı temizliyor bilinçaltı aynı ama o gün hastanede gözlerimi açtığımda farklıydı yanımda sen vardın mesela'' dedim batuhana baktım bana diğer herkesin baktığı gibi boş boş bakmıyordu bakışlarında anlam vardı beş saniye boyunca öyle birbirimize baktık sonra ben ayağa kalktım ve ''ooo saat çok geç olmuş hadi ben eve gidiyorum'' arkamdan gelen sese aldırmamaya çalıştım ama batuhan ''ya bekle diyorum sana ben bırakırım'' tekrar arkamı döndüm ve ''hiç gerek yok'' dedim ve batuhan yine gıcıklık yapıp kolumdan çeke çeke arabaya götürdü bende arabadan inerken kapıyı sert bir şekilde kapatınca ''çüş!'' dedi ''çüş mü?'' dediğimde güldü ve gitti eve girdiğimde annem bana ''sen batuhanla mıydın?'' diye sordu anneme herşeyi başından anlattım daha sonra yukarı çıktım ve uyudum
