-բարև եղբայրս~ -բարև -ծանոթացիր Լիդիան է^^իմ նոր ընկերը^^ -էլի? Չհոգնեցիր? -Դայլն!մի սկսիր! Չէի կարողանում հասկանալ ինչից են խոսում: -ինչ չսկսի Սեմ? -այն չսկսեմ,- ասաց Դայլնը,- որ մի որոշ ժամանակ անց դու չկարողանալով հաղթահարել փորձությունները կլքես Սեմին ու նա կրկին կմնա իր մութ սենյակում կոտրված սրտով ու հույսերով: Սեմի հայացքը մթագնեց, տխրություն իջավ այդ հասուն տղայի մանկական դեմքին: Ես տեսնելով դա չկորցրեցի ինձ ու վստահ ասացի. -ես չեմ լքի Հելլսիթին առանց Սեմի! Սեմը աչքերը մեծ բացած նայեց ինձ'զարմացավ երևի: -բոլորն էլ սկզբում այդպես են ասում, իսկ հենց հարմար առիթ է լինում հեռանալու մոռանում են ամեն ինչ ու գնում: -դու չգիտես ինձ! Չես կարող իմ հետագա քայլերը որոշել! -կարող եմ, քեզ պես շատերին եմ տեսել այս հինգ տարում: Քեզ պես շատերն են խեղճ ու իբր տարբերվող եկել այստեղ ու գնացել: Ես քեզ այնքան լավ գիտեմ, որ չես էլ կարող երևակայել: Դու կանխատեսելի ես: 《Կանխատեսելի?? Ախ էդպես¿?դե սրանից հետո կտեսնենք ով է կանխատեսելի》.մտածեցի ես: Ես ոչինչ չասացի այլևս միայն մի կոպիտ հայացք գցելով նրա դեմքին հեռացա: *Մի քանի ժամ անց* Ես իմ սենյակում ուսումնասիրում էի Հելլսիթիի պատմությունը , երբ ներս եկավ Սեմը. -Լիդի? -ներս արի Նա եկավ ու նստելով անկողնուս ասաց. -Լիդի Դայլնը... -մի շարունակիր խնդրում եմ... -Նա այնքան վատը ու անսիրտ չէ ինչպես երևում է, նա պարզապես վախենում է կրկին մենակ մնալուց: Ես քեզ ասացի, որ շատ են ինձ լքել, բայց ինձ հետ է եղել նաև Դայլնը և երկուսիս համար էլ ցավոտ է եղել լքված լինելը: Լիդի հասկացիր նրան, Դայլնին ու ինձ մշտական մարդիկ են պետք, ովքեր չեն մոռանա մեզ ու մեր պատմությունը: -Սեմ ես երբեք չեմ լքում իմ ընկերներին, ես միշտ ձեր կողքին կլինեմ...
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Դուռը բացվեց և ներս մտավ Թեյլորը. -Քոլլինսը կանչում է! -ինչի համար???? -առաջին փորձության Ես նայեցի Սեմին, նա գլխով արեց ու ասաց որ հանգիստ գնամ եւ նա իմ կողքին է: Ես վեր կացա ու համարձակ ուղևորվեցի դեպի Քոլլինսի սենյակ: -Բարև ձեզ միսթր Քոլլինս -բարև Լիդիա, նստիր մինչև Դայլնը կգա. Այդ պահին ներս մտավ Դայլնը եւ առանց ինձ նայելու նստեց. -դե ինչ քանի որ բոլորդ այստեղ եք ասեմ, ձեր առաջին փորձը ձախողվեց քանի որ դուք միասնական չէիք: Այս անգամ դուք պետք է հաղթահարեք ամեն ինչ, հակառակ դեպքում գիտեք թե ինչ կլինի: -ինչ է պետք անել? -Հելլսիթիից 10կմ հեռավորության վրա կա մի անտառ, դրա ամենավերջում' ծառին կա մի փաթեթ, որի մեջ է ձեր առաջին փորձությունը անցնելու ապացույցը, դուք պետք է բերեք դա ինձ: Ես նայեցի Դայլնին , նա աչքերը փակել էր: -Դայլն չես ուզում ազատվել?,- ասաց միսթր Քոլլինսը? -ուզում եմ -իսկ կարող ես ասել որն է քո առաջադրանքը? -անտառից բերել փաթեթը,- Քոլլինսը չէր սպասում, որ Դայլնը աչքերը փակ լսած կլինի ամեն ինչ: -ինչևէ գնացեք! Դուք ունեք ժամանակ միչև արևի դուրս գալը, այսինքն մինչև վաղը առավոտ: Դայլնը արագ դուրս եկավ սենյակից, ես նույնպես շտապեցի նրա հետևից : -սպասիր Դայլն! -ինչ է? -ես միայնակ կգնամ!մի արի ինձ հետ, գիտեմ որ տհաճ է իմ ներկայությունը! -դե ավելի լավ , որ հասկանում ես! Ես սպասում էի, որ նա կգա ինձ հետ, բայց...ամեն դեպքում, ես հույսս չէի կորցնում: Երբ պատրաստեցի պայուսակս, դուրս եկա Հելլսիթիից ու ուղևորվեցի դեպի անտառ: Հասնելով այնտեղ ամեն ինչ խավարեց:Ցերեկ էր, բայց այնտեղ մութ էր ու խոնավ: Մտա անտառ ու սկսեցի փնտրել դեպի վերջ տանող ճանապարհը:
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Հանկարծ լսվեց ցածր սուլոց: Ես դանդաղեցրեցի քայլերս ու սկսեցի շուրջս նայել: Ոչինչ չկար...մի քանի րոպե անց կրկին լսվեց նույն սուլոցը պարզապես ավելի բարձր : Տարօրինակ զգացում էր, մարմինս սառել էր: Ես վախից քարացա , ցանկացա արագ առաջ գնալ, բայց ինչ-որ մեկը ուսիցս կանգնեցրեց ինձ: Պտտեցի գլուխս ու բարձր ճչացի: *Աաաաաաաաա~*
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
-սուս մնա! Սուս սուս!!!!,- ես հետ հետ գնացի, ընկա գետնին ու գոռացի. -Դայլն!!! Հիմարի մեկըըը!վախեցրիիր ինձ!!! Դա Դայլնն էր...
