Գայլը մոտենում էր անկողնուս: Ես արդեն պատրաստվում էի հրաժեշտ տալ կյանքիս, մտածում էի, որ այսպես անորոշության մեջ էլ մահանալու եմ: Բայց անգամ մտքովս չէր անցնում, որ կարող է գայլը չվնասել ինձ: Նա դանդաղ մոտեցավ ինձ և որոշ ժամանակ անց ոտնաձայները դադարեցին: Գլուխս հանեցի վերմակիս տակից ու տեսածիցս ապշած քարացա:
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Աչքերիս առաջ ' մի ակնթարթում սև ու ահռելի այդ կենդանին վերածվեց ...վերածվեց տղայի: Անհնար է պատկերացնել, թե ինչ խառնաշփոթ էր իմ ներսում: Միաժամանակ և' զարմանք էի ապրում, և' թեթևություն, որովհետև այլևս վստահ էի, որ չեմ մահանա: Վերափոխված տղան մի քանի վայրկյան սառած ինձ էր նայում:Վախենում էի անգամ պատկերացնել, թե ինչ կա մտքին: Սիրտս կանգ էր առել սարսափից: Հանկարծ նա տարօրինակ ժպտաց ու ասաց. -արի ընկերանանք^^ Գրողը տանի! Իմ կյանքը արդեն իր վերջին էր հասնում վախից, թվում էր թե կգնամ աշխարհից առանց քրոջս գտնելու , իսկ նա...պսրզապես առաջարկում է ընկերանալ? Ինչևէ պատասխանեցի. -ով ես դու? -ես Սեմն եմ' կիսամարդ ու կիսագայլ: Արդեն 16 տարեկան եմ^^ Նա ինձ զարմանալիորեն հաչելի երիտասարդ թվաց: Սեմը անկախ այս դժոխքում ապրելու փաստի իր մեջ պահպանել էր կենսուրախ ու լավատես մարդուն: Դա ես զգացի նրա հետ շփվելու առաջին իսկ րոպեներից: Ես ժպտացի ու ասացի. -հաճելի է Սեմ^^ -դե եթե հաճելի է դուրս կգաս վերմակիդ տակից?ես քեզ չեմ ուտի :Դ Այնքան բան էր տեղի ունեցել մի քանի րոպեների ընթացքում , որ մոռացել էի ամեն ինչ: Ես շփոթված ծիծաղեցի : -Ես ուզում եմ ընկերանալ քեզ հետ , քանի որ գիտեմ այստեղ լինելուդ նպատակը^^ անունդ ինչ է? -Լիդիա, ես Լիդիան եմ^^ ...հիմա արդեն վստահ եմ'մենք լավ ընկերներ կդառնանք^^ -Լիդիա , իսկ դու սիրում ես զբոսնել? -իհարկե, ով չի սիրում զբոսնել^^ -դե արի դուրս գանք Հելլսիթիից ու ես քեզ ցույց կտամ Իտալիան~ -ի..իսկ դա կարելի է? -իհարկե կարելի է, գնացինք♡ Մենք դուրս եկանք դարպասներից ու Սեմը ինձ ուղեկցեց դեպի քաղաքի ամենգեղեցիկ վայրերը:
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
