Կռիվը վերջացավ ու մենք ուղևորվեցինք վրան: Երբ հասանք այնտեղ ես թուլություն զգացի ու աչքերիս դիմաց սևացավ: -ես ուզում եմ քնե...,- ձայնս դանդաղեց եւ ուշաթափվեցի: Միայն հիշում եմ, որ Սեմը հասցրեց գրկել ինձ: Արթնացա, երբ արդեն առավոտ էր:Կողքերս ստուգեցի, բայց ոչ ոք չկար: Սկսեցի անհանգիստ շարժվել ու լսվեց մի անծանոթ ձայն. -նա արթնացավ,- դրանից հետո մի խումբ տղաներ ներս մտան: Ես ինձ տարօրինակ էի զգում, երբեք այսքան շատ մարդ չէր անհանգստացել ինձ համար: Ամբոխից դուրս եկավ Սեմն ու հարցրեց. -հն ոնց ես? Ինչ ես զգում? -ո..ոչինչ)ամեն ինչ կարգին ա! -Լսիր ներիր Սթիֆին,նա հիմարի մեկն է, ամենափոքրն է ու շատ բան չի հասկանում: -Սեմ թող! Ես ինքս կխնդրեմ ներել,- լսվեց Սթիֆի ձայնը: -ներիր ինձ Լիդիա! Սխալ եմ եղել! -ոչինչ բան չկա! -լավ էլ կա! Հատուցիր եթե սխալվել ես,- ասաց Դայլնը: -Վերջ Դայլն!վերջացրու ասաց Սեմը ու դուրս եկավ նրա հետ: Նրանց հետևից նաև մյուս տղաները, ես մնացի միայնակ ամբողջ վրանում: Լսվեցին գոռգոռոցներ: Ես արագ դուրս եկա ու տեսա տղաների խմբին: Նրանք կռիվ էին անում: Հերոսները Դայլնն ու Սթիֆն էին: -դու իրավունք չունեիր նրան մոտիկանալու! -ինչի ? Ով պիտի արգելեր? Այլևս չէի կարողանում լսել նրանց կռիվը! -վերջացրեք!!!վերջ! Բոլորը պտտվեցին իմ կողմ, մի պահ շփոթվեցի , բայց ասացի. -ես ներել եմ նրան Դայլն!ինչ իրավունք ունես կռվելու? Նա կատաղեց ու հեռացավ:
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Սթիֆը քմծիծաղ տվեց. -իսկ դու Սթիֆ ' եթե ներել եմ չի նշանակում , որ պետք ա շարունակես! Բոլորը զարմացած ինձ էին նայում: Ես գնացի նրանց մոտից ու մի ծառի մոտ կանգնեցի:
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Արցունքներս գլորվեցին' բարկությունից: Հանկարծ հայտնվեց Դայլնը եկավ ու կանգնեց կողքիս : Նա լուռ էր, երկար նայում էր դիմացը: -ի..ինչի չես խոսում? -ինչի իրավունք ունեմ! Ես հասկացա , որ պետք է լուրջ խոսենք ու վերջ տանք այս խաղին: -Դայլն! Մենք պետք է խոսենք...
