-ով կա այստեղ? Պատասխան չկար, սիրտս արդեն ուզում էր դուրս թռչել, այլևս չդիմացա ու պատրաստվեցի բղավել, բայց նույն ակնթարթին ինչ-որ մեկը փակեց բերանս ու ես զսպեցի ինձ:
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Մի քանի վայրկյան վախեցած փորձեցի ազատվել ձեռքերից, բայց դրանք շատ ուժեղ էին և ես պարզապես սկսեցի համակերպվել: Մի քանի րոպե անց ամեն ինչ հանդարտվեց, ոտնաձայները դադարեցին: Ես պտտվեցի, որպեսզի տեսնեմ ով էր հետևումս, բայց լսեցի հետևյալը. -եթե պատրաստվում ես պտտվել, գլուխդ չբարձրացնես! Ես պտտվեցի ու ուզում էի բարձրացնել գլուխս...դե բնական է ' այն ինչ արգելված է ավելի ցանկալի է դառնում: Աչքերս բարձացրեցի բայց ոչինչ չհասցրեցի այլևս անել...նա անհետացավ: Ես միանգամից հասկացա ...Դա Դայլնն էր: Բայց ինչու? Ինչն է խնդիրը, որ չէր ցանականում տեսնեմ նրա աչքերը: Դա այնքան էլ էական չէր: Ես դեռ վախեցած էի ու վայրկյաններն էի հաշվում, թե երբ եմ դուրս գալու այստեղից: *Առավոտյան* Արթնացա, եթե կարելի է համարել, որ քնել էի: Չգիտեի , թե ինչ պետք է անեմ: Լսվեց դռան թակոց ու անծանոթ աղջկա ձայն. -իջիր նախաճաշելու! Նախաճաշ? Ես կարծում էի , թե այստեղ պետք է ինձ տանջեն կամ նման այլ բաներ: Ինչևէ իջա ներքև ու սկսեցի փնտրել խոհանոցը: Չորս կողմս էի նայում,բայց ոչ մի կերպ չէի գտնում' տարածքը լայն էր ու բավականին ընդարձակ: Հանկարծ լսեցի նույն աղջկա ձայնը. - քո հետևում է խոհանոցը,- զարմացած պտտվեցի ու գլուխս հարվածեցի դռանը: Աստված իմ ես հիմար եմ"-" Մտա խոհանոց: Մեծ սեղանի առջև նստած էր սևահեր աղջիկը, նրա կողքին ևս մեկը' սարսափելի տեսքով: Այդ աղջկա աչքերի փոխարեն ոչինչ չկար' դատարկ էր:
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
