-խոսենք? Ինչի մասին? Իմ իրավունքների? -վերջացրու սարկազմդ! Ես լուրջ եմ! -ես էլ! -լավ ոնց կուզես,- պատրաստվեցի գնալ, բայց նա ձեռքս բռնեց. -պատրաստվում էիր խոսել ուրեմն խոսիր ! -ես չեմ պատրաստվում ժամանակս վատնել նրա վրա ով իմ համար ժամանակ չունի! -Լիդիա արդեն բարկանում եմ խոսիր! -լավ. Խոսելու բան չկա ուղղակի պետք է մի հարց ճշտել -ինչ հարց? -ով ենք մենք իրար համար?ընկերներ ?ծանոթներ? Թե... -թե ինչ? -թե երկու հիմարներ, ովքեր չեն կարողանում անկեղծ խոսել զգացմունքներից! -այսինքն? Այսինքն 2 հիմարներ? Երևի սխալ լսեցի ոչ թե 2 այլ 1! -ինչի 1? -որովհետև ես խոսել եմ իմ զգացմունքների մասին ու դու լավ գիտես որ անտարբեր չեմ քո նկատմամբ! -իսկ ինչից վերցրիր որ փոխադարձ է? -դու ասեցիր 2 հիմար^^ իսկ ես լավ եմ տրամաբանությունից -լավ , ես գնացի -սպասիր մենք չխոսեցինք!?ինչ էիր ուզում ասել? -ոչինչ! -Լիդիա խոսիր! -չէ! -Լիդիա!!!,- նա բարկացավ ու ես խոսեցի. -ինչ? Ինչ?ինչ խոսեմ? Ասեմ որ սիրում եմ ? Հա սիրում եմ !սիրում եմ քեզ! Իսկ ում է դա հետաքրքիր? Հն? Ում?ես չեմ նկատում որ ես կարևոր եմ քեզ համար ու չգի...,- Դայլնը ամուր գրկեց ինձ ու միայն մի բառ լսվեց. -հիմար աղջիկ! -հիմար? Բա եթե հիմար եմ ինչի ես սիրում?,- փորձեցի ազատվել նրա ձեռքերից բայց ապարդյուն: -որովհետև...որովհետև!Լիդիա ինձ թվում է , եթե մարդ իրոք սիրում է մեկին նա երբեք չի կարող բացատրել թե որն է դրա պատճառը: Սիրում են առանց պատճառի ու առանց պայմանի, սիրում են , որովհետև սիրում են! Ակամայից սիրտս անկանոն սկսեց աշխատել, ամեն ինչ խառնվեց իրար ու դա բնական էր: Հիշում եք? Ես ասացի, որ մեր առաջին համբույրը ճակատագրական էր! Այդպես էլ կա, այդ օրվանից սկսվեց ամեն ինչ'իմ անքուն գիշերները, անհասկանալի զգացմունքներն ու անհանգստությունը: Այդ օրվանից սկսվեց իմ 《պատիժը》 'Դայլնի սերը, որը անկախ իր դժվարությունների դարձավ ամենացանկալի նպատակը, որին ես հասա ~♡ Արցունքները գլորվեցին աչքերիցս ու ես ամուր սեղմեցի Դայլնին:
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
-ինչ պատահեց Լիդիա?ինչի ես լացում? -որովհետև ես էլ քեզ պես վախենում եմ! -ինչից? -վախենում եմ քեզ կորցնելուց ու ..ու որ այլևս չեմ տեսնի քեզ, որ կմոռանաս իմ մասին ու որ... -շշ~Վերջ~նման բան չի լինի!ես քեզ ոչ ոքի չեմ տա ! Դու միշտ ինձ հետ կլինես~ -խոստանում ես? -խոստանում եմ~
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Խոսակցությունը ավարտվեց , երբ լսվեց Քոլլինսի ձայնը: Բայց նա ինչ գործ ուներ այստեղ? - Լիդիա?Դայլն? -բարև ձեզ միսթր Քոլլինս -բարև Լիդիա. Հն ինչպես անցան օրերը? -վախենալու, բայց հետաքրքիր -անկեղծ ես զարմացած եմ, թե ինչպես չեք դարձել մարդագայլերի զոհը Ես ու Դայլնը քմծիծաղ տվեցինք ու նայեցինք Սեմին, ով Քոլլինսի թիկունքում էր: Քոլլինսը նկատեց մեր հայացքը ,պտտվեց ու զարմացած ասաց.
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
-Սեմ? Ահաաա թե ինչու ենք նրանք ողջ -բարև պապ^^ -պաաապ?,- զարմացած ասացի ես -հա պապ^^ -այսինքն եթե Դայլնն ու Դու եղբայրներ եք , իսկ միսթր Քոլլինսը քո հայրն է, ստացվում է, որ նաև Դայլնի հայրն է? -փաստորեն այո^^,- ժպտաց Դայլնը: -Լիդիա, մենք այսքան ժամանակ հետևել ենք քեզ կողքից, իսկ ոմն մեկը նաև մոտիկից*Քոլլինսը ցույց տվեց Դայլնին* ու հասկացել ենք, որ դու պայքարող ու երբեք չհանձնվող անձնավորություն ես , մենք շատ ուրախ էինք քեզ տեսնել մեր կողքին ու հավատա, որ այստեղ գտնվող ցանկացած էակ կերազեր ունենալ քո մարտական կամքն ու մաքուր սիրտը... -Լիդի,- մոտենալով ինձ ասաց Սեմը,- ես երջանիկ եմ, որ քեզ պես ընկեր գտա, ու մի փոքր ուրախ, որ կարողացա քեզ օգտակար լինել: Իմ դժվար պահերին դու ես իմ կողքին եղել: Դու անգամ երբ տեսար ինձ այնպիսին,ինչպիսին կամ չգնացիր եւ չթողեցիր ինձ մենակ ու ասացիր որ միասին դուրս կգանք Հելլսիթիից հիշում ես? դու իրոք հարազատ ես ինձ համար դարձել ու ես հպարտ եմ քեզանով...,-Սեմը գրկեց ինձ:
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Այս անկեղծ խոսքերն ու սիրտս մի քանի մասի բաժանող խոստովանությունները տարօրինակ թվացին ինձ , այնպիսի տպավերություն էր, որ ինձ ինչ-որ սարսափելի իրադարձության են նախապատրաստում: Երբ ինձ մոտեցավ Սթիֆը, որպեսզի հերթական խոսքն ասի ես կանգնեցրի նրան. -վերջ տվեք!ինչ է կատարվում այստեղ? Ինչու եք ձեզ այսպես պահում??? Տիրեց լռություն~բոլորը սկսեցին խորհրդավոր հայացքներ փոխանակել: Ես արդեն սկսում էի վախենալ. -կխոսեք վերջապես?...
