2.Bölüm

230 73 9
                                    


Medya: Miray

"Merhaba ben yeni öğrenciyim, bana bu sınıfta olduğum söylendi."


Hoca "gel bakalım evladım geç otur boş bir yere" dedi. Sınıfta tek boş yer benim yanımdı. Can ile kumsal beraber oturuyorlardı ben yalnız oturmayı seviyordum. Önce bana baktı daha sonra sınıfa göz gezdirdi en son gelip yanıma oturdu. Arif hoca "hadi bize kendini tanıt bakalım" diyince kısaca kendini tanıttı.

"Ben Yağız Özdemir. Kartal lisesinden atıldığım için buraya geldim"

Vay be çocuktaki rahatlığa bak liseden atılmayı marifetmiş gibi söylüyor. Hem bir dakika ismim yağız mı dedi o.


Ben hala yağıza bakarken bir anda bana dönüp "sen girişte ki kız değilmisin" diye sordu. Gözlerinde ki öfke kaybolmuş yerini alaya bırakmıştı. Ben hâlâ boş boş yüzüne bakarken eliyle alnına düşen saç tutamlarını geriye itip "incele incele bitiremedin beni o kadar çok mu yakışıklıyım" diyip çarpık bir şekilde gülümsedi. Allahım bu çocuk çok yakışıklıydı. "Kim sen mi yakışıklısın emin ol senden daha yakışıklılarını da gördüm" diyip laf sokmanın mutluluğuyla sırıttım. Aha salak şimdi çarpılacak bu defa iç sesime hak verdim çarpılacaktım. Bu çocuğun yanında yakışıklı kelimesi az kalırdı. Taş bu hatta meteor. Tek kaşını kaldırıp "Yakışıklı olduğumu kabul ediyorsun yani" dedi. Ben az önce laf soktum mu demiştim unutun siz onu.

Hemen konuyu değiştirip "Neden ismin yağız" diye sordum. Sınıfta olduğumu unutarak "Ailen bu ismi çok mu aramış" diye kahkaha attım. Neden böyle dediğimi ilerleyen zamanlarda anlarsınız. Can ve kumsal başta olmak üzere herkes bize bakmaya başladı onlara sadece omuz silkmekle yetindim. Yağız bir anda ciddileşerek "boşver uzun hikaye" dedi. Can sıkıcı bir hikaye olduğunu sezip önüme döndüm. Bananeydi. Kulaklığımı takıp kendimi uykunun kollarına bıraktım. İlk günden ders dinleyecek değildim.

-----------------------------------------------------------

"Simay canım kalk hadi " bunu diyen kumsaldı.


"Lan bu öldü mü yoksa hiç hareket etmiyor" bu da abimin arkadaşı deniz.


"Deniz mal mal konuşma oğlum çarparım ağzına bir tane" dedi abim.


"Uyansana mal kış uykusuna mı yattın naptın. Okul bitti lan sen hala uyuyorsun" diyip kafama vurdu can.

Kafamı kaldırıp "ne vuruyon kafama öküz acıdı ya" diyip kafamı ovuşturdum. Deniz "Oh be ölmemiş hiç hareket etmeyince öldün sandım kanka çok korktum" diyip rahat bir nefes aldı. Mal bu çocuk ya aynı benim gibi. Keşke koray yerine deniz benim abim olsaymış. Dikkatlice baktığımda bizim tayfa, abim, arkadaşları herkes burdaydı.

"Kaç saattir uyuyorum ben, kafam kazan gibi olmuş" cevap olarak sessizlik.

"Niye bu saate kadar uyandırmadınız ya bütün gün uyumuşum" dedim hep birlikte bana dik dik bakmaya başladılar ve en sonunda Miray konuştu "İlk iki tenefüste uyandırmaya çalıştık ama nasıl bir uykuysa uyanmadın bizde fazla uğraşmadık ee hadi ne duruyoruz burda kalkta gidelim sadece biz kaldık okulda" dedi. Çantamı alıp kalktım hep beraber çıktık okuldan.


Otobüs durağına doğru yürürken "Hemen eve gitmeyelim ya birşeyler yapalım" dedi grubumuzun en sessizi yiğido.

PAPATYA SEVDAM ( Düzenleniyor )Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin