İSTENMEYEN GELİN-GELİN SERİSİ- •GÜNCEL•

❣️13❣️

Evet geldik bomba bölüme. Sizi fazla tutmuyorum ve şarkıyı bırakıp bölüme geçiyorum.

Bölüm Şarkıları: Sufle-İçinde Aşk Var
Pera-Biri Vardı

***
Samet annesinin ölümünü kabullenmek istemiyordu. Bunu kabullenmek demek dünyada yapayalnız kimsesiz oluşunu kabul etmekti. Bir babası yoktu kendini bildi bileli şimdi de yıllarını yaranmak için harcadığı annesi göçüp gitmişti hayattan. Kelimeleriyle canını yakmıştı giderken bile ancak Samet onun gitmesini istememişti.

Kasım Bey de ondan farksızdı. Annesi öldüğü zaman dört yaşındaydı küçük kardeşini çok sevse de annesi onu doğururken ölmüştü. Buna rağmen kardeşine kol kanat germişti Kasım zaten babası da birkaç hafta içinde Sümeyye'nin annesini koluna takıp getirmişti. İçine kapanık sessiz bir kadındı. Üvey çocuklarına karşı ne iyiliği vardı ne kötülüğü onlara bir şey demezdi ama analık yaptığı da söylenemezdi. Babası kendisinin dönüşünden iki sene sonra vefat etmiş iki torununun doğumunu görmüştü. Yasemin zaten daha on sekizinde bir filiz iken yitip gitmişti. Şimdi ailesinin kalan son ferdi de nefretini kusup gitmişti hayattan. Ne yaptıysa kardeşinin iyiliği için yapmıştı ama görüyordu ki yaptığı daha büyük kötülüklere kapı aralamıştı kendi dul bu odadaki üç çocuk yetim öksüz kalmıştı.

Şaşkın üzgün bakışların arasında kendini ilk toparlayanlar Emir, Feyza ve Buğlem olmuştu. Buğlem Demir'i Emir de Cemre'yi dışarı çıkarmıştı. Kasım Bey ve Samet birlikte çıkmışlardı. Feyza en son odayı kapatıp çıkarken ardına dönüp baktı. Yatakta yatan ölü beden buradaki bu insanların canını yakmamışcasına masum duruyordu.

Mevtanın odasından çıktıklarında hala yaşanan şok hali devam ediyordu. Feyza sevdiği adamın yaşadığı acıyla kaskatı kesilmiş omzuna dokundu onu teselli etmek, haftalardır yaptığı gibi yanında olup, koynunda sakinleştirmek istiyordu. Onlar birbirine yar olmak için vardılar yara olmak için değil.

Samet'in bağırmasıyla refleksle elini geri çekti.

"Dokunma bana."

Feyza korkuyla elini çekip sorgulayan gözlerle baktı sevdiğine ama ilk kez o kara gözlerde aşk ve şefkat değil öfke ve hayal kırıklığı görmüştü.

"Onun söyledikleri gerçekti öyle değil mi? Bana hiç seni seviyorum dememen de bu yüzdendi. Beni konuşturmak yönetmek için sana olan zaafımı kullandın."

Feyza duyduklarını Samet'in üzüntüsüne vermek istese de söyledikleri yenilir yutulur cümleler değildi. İtiraz etmek kendini savunabilmek için ağzını açtığında Samet'in gürleyen sesi onu bastırmıştı. Adam kızın kolunu sinirle tutarken kendinde değildi. Feyza kolunun mu yoksa paramparça olan kalbinin mi daha çok acıdığını bilmiyordu.

"Demir tuttu değil mi seni? Sevgiye muhtaç zavallı yetim Samet birazcık sevgiye her şeyi öterdi nasılsa? " Yıllar önce annesi yüzünden paramparça olduğunu sanmıştı ancak asıl yıkımı o an yaşıyordu genç kız. Dili tutulmuş, lal kesilmişti.

"Seni görmek istemiyorum beni sevmeyen beni kullanan bir kadını bir daha istemiyorum. Hem annem ölürken söylediğinde haklıydı. Beni kendi annem sevmemiş kim sevebilirdi ki?"

Samet acısını hiç suçu olmayan kızcağızdan çıkarıp giderken Feyza yere çökmüştü. Kasım Bey çoktan uzaklaşmıştı. Emir ve Demir kızları geride bırakarak Samet'in arkasından koştular kendisine bir zarar vermesi ihtimalinden çekiniyorlardı. Senelerdir sevgisini umut ettiği annesini sonsuza dek kaybetmişti ve iyi olmadığı deli divane aşık olduğunu söylediği kadını paramparça etmesinden belliydi. Cemre şoktan kurtulduğunda Feyza'nın kalkmasını sağladı. Annesizliği bildiği için belki de Samet'i anlıyordu gerçi annesini kaybetmiş olmasının nedeni az önce ölüm uykusuna yatan halasıydı.