Destined for him (Fanmade)

DFH nineteen: Queena Anne Fuentabella

Queen's Pov:

Oh god! It's been a long time! Manila is still the same, nothing's change! Mainit padin, traffic padin and polluted padin!

I just got back from Paris and I'm here now at NAIA , i just got all my luggage and on my way para puntahan ang mga sundo ko..

"Seige! Yasin! Andrei! Oh my god i missed you guys! Long time no see!"

"The Queen's back!" - Yasin

"You've change a lot Queen, it suits you.."

- Seige

"Yeah i know, I've change a lot but thanks anyway."

"Gone the long brown curly hair girl we knew"

-Andrei

"It's long gone Andrei, but i love myself now."

I missed this guys so much.. I'm their queen back then I'm the only girl na nakapasok sa mundo nila because of him...

"Hey guys let's go grab some lunch, im starving!"

"Sure, may malapit na branch dito sa airport ang restaurant ko my treat!" - Andrei

Na miss kong makasama sila, because of these guys including him, nagkaron ako ng mga pangarap na balang araw hindi nako tataasan ng kilay ng kung sino mang ponsio pilato na makakakita saken kasama nila..

That time will come na babagay din ako sa grupo nila and I'll be proud of it.. And here i am.. Confidently walking with these eligible bachelors on my side.. Everyone is looking at us.. And i don't see anything in their eyes but envy and i like it.

Oh by the way hindi panga pala ko nag papakilala sa inyo.. I know some of you see me as a bitchy creature, but sorry to say.. because you guess it right! I'm a bitch! And I'm proud of it!

Oh well, I'm Queena Anne Fuentabella,Queen for short, i was once a low class girl doing anything for a buck.. Nakikitira lang ako noon sa tiyahin ko, bale kapatid ni tatay, kasama namin sa bahay ang tiyuhin kong talamak sa bisyo.. Kinanya na ata lahat ng bisyo sa mundo.

Pati narin ang nagiisang anak nilang babae na ang pangarap yata eh sirain ang buhay ko lahat nalang ng meron ako kinukuha nya simula sa mga pinakamatinong gamit na meron ako hanggang sa perang iniipon ko noon para makatapos sa kolehiyo.

Actually maayos naman ang buhay ko noon nung buhay pa si tatay hindi kami mayaman.. Simpleng pamumuhay lang ang meron kami pero nakaka kain naman kami ng tatlong beses sa isang araw.

Pinipilit ako itaguyod ni tatay sa maayos na paraan kahit sya lang magisa dahil si nanay ay namatay daw ng ipinanganak ako, pero mahal na mahal ako ni tatay dahil kahit daw nawala si nanay ay binigyan naman daw sya ng rason para magtuloy sa buhay sa pamamagitan ko.

Jeepney driver si tatay ng kapit bahay namin nun na nagmamay ari ng anim na pampasadang jeep kaya hindi ko problema ang pamasahe ko papasok sa eskwela, hatid sundo ako ni tatay, kung minsan naman ay nag eextra si tatay sa construction kung may mga ipinapapatayong building o bahay sa kalapit na subdivision.

Hindi ko man nakukuha lahat ng gustuhin ko ay nakuntento ako sa buhay na kayang ibigay ni tatay hanggang sa na aksidente sya habang nagpapasada, nawalan ng preno ang jeep na pinapasada ni tatay at sa pagpipilit na mailigtas ang mga pasaherong sakay nya ay ibinunggo nya sa poste ang jeep kesa magtuloy tuloy sila sa pagandar at masalpok ng paparating na ten wheeler truck.

May mga nasugatang pasahero pero walang malalang sinapit, tanging si tatay lang ang napuruhan ni hindi na sya umabot sa ospital dead on arrival na si tatay.