forest fic [stay in place (sing a chorus)] //joshler {türkçe}

beş

"Nasıl hissediyorsun?" diye sordu Josh bir gün.
"Kimsin sen, Dr. Paulson mı?"

Josh gözlerini devirdi. "Hadi ama, Ty," dedi, ona cep bıçağını uzattı. "Göster bana. 'Normal' kelimelerle."

Tyler bıçağa dik dik baktı, avunca ılık ve ağır bir şekilde duruyordu, çiyli bir çim üstündeki ipek gibi.

"Göster bana," diye tekrarladı Josh.

Tyler bıçağı çevirdi, onu ağaç evinin odundan yapılma zeminine bastırdıp hareket ettirdi.

"'Normal' kelimeler," hdiye fısıldadı kendi kendine, nasıl hissettiğini anlamaya çalışıyormuş gibi.

K-O-R-K-M-U-Ş
(Ç.N: Terrified'ı tam olarak nasıl çevireceğimi bilemedim, özür dilerim.)

"Korkmuş," diye okudu Josh. "Neden?"

Tyler omuzlarını silkti, bıçağın üstündeki tahta talaşlarını temizledi, çevirip kapadıktan sonra Josh'a geri uzattı.

"Bilmiyorum. Her zaman öyleyim," dedi.

"Neden?" diye tekrarladı Josh. "Neyden?"

Tyler tekrar omzunu silkti. "Bundan sonra ne olacağı konusunda, sanırım," dedi.

Josh somurttu. "Bunda korkulması gereken bir şey yok," dedi.

"O zaman ben neden korkuyorum?"

Josh kendi küçük, nazik şekliyle gülümsedi. "Turuncu-yeşil-mor," diye cevap verdi.

Tyler iç çekti, baş parmağını tahta zeminin çıkıntıları üzerinde gezdirdi.

"Değilim," diye mırıldandı. "Kesinlikle değilim."

"Öylesin," dedi Josh. "Gerilmiş turuncu renkteki bir kumaş gibi. Köşede ne olduğunu bilmemek en iyi şeydir."

"Korkutucu," dedi Tyler, başını sallayarak.

"Belki birazcık," diye onayladı Josh. "Ama belki de köşede ne olduğu senin hayal edebileceğin en iyi şeydir."

"Peki ya değilse?"

"Ya öyleyse?"

"Ya değilse?"

Josh öne eğildi, Tyler'ın parmaklarını tahta zeminin yüzeyinden çekti.

"Ama ya öyleyse?" diye fısıldadı.