NUMARA 12

51.BÖLÜM - Survivor - Kız tarafı vs Erkek tarafı

Hepinize güzel yorumlarınız ve voteler için çooook teşekkür ederim :) Bir sürpriz yapıp, bölümü hızlıca yazdım ;) Umarım beklediğinize değen bir bölüm olur. Beklenen bölüm geldi ve Zeynep'i Kerem'e istiyoruz. Hadi bakalım hayırlısı ;)

Bu bölüm bir ilki gerçekleştirip, hem Zeynep'in hem de Kerem'in ağzından aynı anda yazdığım için başlarına isimlerini yazdım. Hepinize iyi okumalar :) 

YGS sınavına girecek olan herkese başarılar ;) Umarım biraz olsun moral vermişimdir size sınavdan önce :)

Bu bölümü Aleyna'ya ithaf ediyorum. Beğenmen dileğiyle Aleynacım ;)

^^Kerem^^

Melis’in ikinci defa adeta beni deli etmek istermiş gibi Zeynep’i öpmemi engellemesiyle -evet, yılbaşı gecesini hala unutmadım. Unutursak kalbimiz kurusun!- birlikte kendime Allah’tan bol bol sabır dileyerek derin bir nefes veriyorum.

Bu ne ya? Sanki üzerimizde alıcı var! Ne zaman Zeynep’i öpmeye kalksam hemen biri dibimizde bitiveriyor. Halil Sezai gibi isyan edeceğim sonunda o olacak! Zaten çok özledim ben kıvırcığımı. Bir de bu kadar fıstık olmuşken bir öpücük alsaydım ne olurdu sanki? Aah ah! Zaten bende şans olsa, kayınpederim Cihan olmazdı!

Derin bir nefes daha alıp verdikten sonra Zeynep’e alamadığım öpücükle ilgili isteğimi kesin bir dille belirtiyorum ve babasının bizi öldürme ihtimaline karşılık vakit kaybetmeden salona geçiyorum. Zeynep’in babası Cihan Bey salona adımımı atar atmaz beklediğim gibi davranıp bana ok gibi bakışlar fırlatıyor ama görmezden geliyorum tabi. Ne demişler? Köprüyü geçene kadar.. Her neyse.

Annem, babam ve az ilerlerinde amcam geniş koltukta yan yana otururken babamın hemen karşısında Cihan Bey ve Demet Hanım var. Zeynep’in teyzesi ve eniştesi ise hemen onların yanında oturuyorlar. Onların yanındaki sandalyede ise Yağmur, Can ve Bora yerleşmiş. Barış amcamların oturduğu koltuğun yanındaki tekli koltukta oturuyor ve oldukça ciddi bir ifadeyle bana bakıyor.

Sevgili kayınvalidem Demet beni görür görmez hemen gülümseyerek, annem ve amcamın arasına oturmamı işaret ediyor. Kayınpederim her ne kadar beni öldürmek istese de en azından kayınvalidem beni seviyor. Buna da şükür. Dediğini yapıp geniş koltuğa diken üstünde oturuyorum ve ortamdaki gergin sessizliğe ortak oluyorum.

Birkaç saniye sonra Zeynep’in de salona girmesiyle benden pek haz etmeyen kayınpederim Cihan öldürücü bakışlarını saniyelik de olsa benden çekiyor ve Zeynep’e yöneltiyor. Zeynep sanki komşuları onlara oturmaya gelmiş gibi sakin görünen bir ifadeyle karşı taraftaki -benden en uzak kısımda olduğunu söylememe gerek var mı bilmiyorum- sandalyeye oturuyor. Sakin görünmesine rağmen ben onun içinde kopan fırtınaları ta buradan hissedebiliyorum aslında. Kim bilir o güzel aklından nasıl cin fikirler geçiyordur şimdi!

“Hoş geldiniz tekrardan.” diyor Demet Hanım ortamdaki sessiz gerginliği biraz olsun bozmak için ilk hamleyi yaparken. Yoksa Cihan Bey ağzını bile açmaya tenezzül edecek gibi görünmüyor.

“Hoş bulduk efendim.” diye karşılık veriyor annem yüzünden silinmeyen o gülümsemesiyle. Ona Zeynep’i istemeye gelmelerini söylediğimden beri bu şekilde geziyor zaten. Meğer ne çok istiyormuş benim evlenmemi. “Nasılsınız?”

“Teşekkür ederiz. Siz nasılsınız?”

“Sağ olun. Bizler de çok iyiyiz.”