NUMARA 12

61.BÖLÜM - Dört mevsim Zeynep..

Evdeki badana-tadilat ikilemesi bitti çok şükür. Şu anda da temizlik durumları başladı maalesef :)) Bu yüzden de 62. bölüm ne zaman gelir bilemiyorum :/ Neyse.. Sizi daha fazla bekletmeden bölümü yazdım. Umarım beğenirsiniz ve beklediğinize değer :) Anlayışınız için teşekkürler ayrıca :) Bölüm özleyenler için Thor'un ağzından ;)

İsteyenler multimedyadaki bölüm şarkısıyla birlikte okuyabilirler ;)

Voteler, yorumlar ve sorduğum soruyla ilgili düşüncelerinizi benimle paylaştığınız için çok teşekkür ederim hepinize. Herkesin farklı farklı fikirleri kafamda bir şeyler oluşmasını sağladı gibi. Hiçbirinizi hayal kırıklığına uğratmamaya çalıştım ve çalışacağım ;) 

Mesaj kutumda şu anda 63 tane mesaj var. Hepsine fırsat bulur bulmaz cevap vereceğime emin olabilirsiniz. Yorumlarınıza bu bölümlük cevap veremeyebilirim ama vermeye çalışacağım.

Bugün önemli de bir gün. Anneler günü.. Tüm annelerimizin anneler günü kutlu olsun :) Aramızda anne olanlar varsa bu bölüm onlara da gelsin ;)

Bu bölümü Ebru'ya ithaf ediyorum. Beğenmen dileğiyle Ebrucum :)

Her insanın hayatı boyunca hiçbir zaman, hiç kimseyle paylaşmak istemediği şeyler vardır. Tabi herkes gibi benim de var.

Zeynep.

Zeynep’i paylaşma fikri ve kaybetme düşüncesi hayatım boyunca asla düşünmeyi istemeyeceğim şeyler arasında. Böyle bir şeyin olmayacağını da biliyorum. O zaman neden çıldırmama engel olamıyorum ki ben? Neden ona yaklaşan her erkeği yaklaştığı saniyede öldürmek istiyorum? Neden kendimi bu konuda dizginleyemiyorum?

Çünkü Zeynep’i çok seviyorum. Her şeyden çok.. Ama bu bile beni haklı çıkarmıyor sanırım. Çünkü onu üzüyorum. Üzdüğümün farkındayım ve buna engel olamıyorum. Bu durum da giderek içinden çıkılmaz bir hal almaya başlıyor maalesef.

Zeynep’i o jimnastik derslerine yazdırdığım güne lanet olsun! Yazdırdığım dersin hocasının cinsiyetini sormayı akıl edemeyen kafama da sıçayım!

Eve girer girmez öyle büyük bir tartışma ediyoruz ki ben bile şaşırıyorum. Gerçi benim tavan yapmış sinirlerim sayesinde restorandan hızlıca ayrıldığımızda gecenin bu şekilde noktalanacağını da içten içe biliyorum. Çünkü beynimde kurduğum ve beni durmadan kemiren saçma sapan düşüncelerle sinir katsayım giderek artmaya devam ediyor.

Ve tabi en sonunda da kaçınılmaz son.. Sinirden kurduğum tüm o aptalca cümleler bana karşı anlayışlı olmaya çalışan Zeynep’in de tepesini attırmayı başarıyor bir süre sonra..

Sinirden ve kıskançlıktan gözlerim o kadar dönmüş ki, yaptığım ya da söylediğim hiçbir şeyi sorgulayamıyorum o sırada. Zeynep’in bağırarak kurduğu tüm cümleler kulaklarımda aralıksız akmaya devam ederken birden bire sanki derin bir uykudan uyanmışım gibi kendime geliveriyorum. Karşımda bağıran Zeynep konuşmama fırsat vermeden öyle şeyler söylüyor ki ne yapacağımı şaşırmış bir halde onu dinlemekten kendimi alamıyorum bir türlü. Son bir hamleyle onu susturmak için araya giriyorum ama bu bile onu durdurmuyor. Artık kızın canını nasıl sıktıysam, bütün içindekileri yüzüme tek tek kusuyor.

“Zeynep saçmalama!”

Aslında haklı. Sonuna kadar haklı.. Ama bunu ona itiraf etmek için artık çok geç. Dünden beri pimini çektiğim bombayı istemeden de olsa Zeynep’in eline tutuşturuyorum resmen. O da elindeki bombayla birlikte ateş saçıyor. Eğer biraz devam edersek bomba patlayacak ve ikimiz de hiç istemediğimiz bir sonla karşı karşıya kalacağız.