De dagen vlogen voorbij, ondertussen had ik de ergste dagen van mijn leven op school & thuis.
Op school liep ik door de gangen en werd ik mevrouw "snijder" genoemt. Ik voelde me kut en het liefst wilde ik niet meer maar school. Ik heb vaak momenten gehad dat ik in tranen uitbarstte in de schoolwc's en dat ik daarna mezelf weer moest vermannen om terug maar mijn les tegaan maar ik kon het echt niet aan.
Leila & Maya waren degene die mij hielpen om mezelf geen pijn te doen, en dan heb ik het over meer dan alleen te snijden in mijn been..
Thuis ging het ook helemaal niet goed, mijn moeder sprak maanden lang niet tegen mij, wij hadden een MDFT programma omdat ik ondertussen ook bij een psygiater zat. Ik zal het niet zo zeer psygiater noemen het was meer iemand die mij hielp mijn dingen op een rijtje te zetten. Iemand die mij hielp om Dani te vergeten en iemand die ons hielp om de band tussen mij en mijn moeder te versterken. MDFT staat voor Multi Difension Family Therapist en dat programma hadden wij dus om de dingen die in het verleden gebeurd zijn te vergeten en te vergeven.
Ik zat ongeveer 6 maanden bij deze instelling, en het hielp mij heel erg.
In mei 2015 ging het al veel beter op school en thuis maar ik had nog 2 of 3 maanden tegaan.
Eind mei zijn wij samen met alle derde klassen naar de Ardennen geweest en het was echt super leuk.
Wij gingen een week naar de Ardennen. Het was ondertussen al goed tussen mij en een goede vriendin genaamd Beyza.
Beyza was ik ook kwijt geraakt in de tijden dat ik met Dani ging.
Dit meisje is van Turkse afkomst en zij was in de tweede klas mijn beste vriendin. In de derde klas zijn wij van elkaar gescheiden omdat we te afhankelijk van elkaar waren en het oms beide afleidde van ons schoolwerk. Omdat wij van elkaar gescheiden werden werden we ook wat meer onafhankelijk.
In de bus op de heen weg zat ik naast haar, voor ons zat een bulgaarse tweeling genaamt Meltem en Asli zij waren blijven zitten en doen dit jaar over en achter ons zat Dilara samen met onze gym docent. Met onze gym docent was altijd lachen, want hij plaagde ons altijd.
De heen weg was heel druk maar echt heel gezellig.
Toen we in de Ardennen aankwamen werden wij niet meteen op het kamp afgezet maar wij werden afgezet op een afgelegen plaats met een groot meer.
Daar stonden onze begeleiders op ons te wachtte met een grote kar vol met kanoes. Guess what, wij moesten gaan kanoën.
Het was de bedoeling dat je een tweetal maakte, bij voorkeur een jongen en een meisje.
Ik ging met Andrew in de Kanoë en mijn busmaatje met Dani.
Eenmaal begonnen met het kanoën was het heel leuk en gezellig maar na twee uur gekanoet te hebben waren we er wel echt helemaal klaar mee.
Vaak zaten wij vast in het meer en Andrew weigerde om in het water te staan. Wij stonden dus soms een kwartier te wachten op Dani en Beyza om ons te helpen. Natuurlijk wilde Dani ook niet opstaan dus liet hij Beyza in het water staan om al het werk te doen. Voor ons en voor hen.
Na 3,5 uur gekanoët te hebben waren wij eindelijk klaar. Andrew en ik kwamen als 3e aan. Wij hadden het nog best knap gedaan. We moesten eerst wachten tot iedereen gearriveerd was voordat we verder mochten.
Toen iedereen eindelijk klaar was kregen wij te horen dat het kamp nog anderhalfuur lopen was, ik liep in een korte broek en een T-shirt en het was best koud geworden. Andrew zag dat ik het koud had dus hij gaf mij zijn vest en legde zijn arm om mijn schouder heen.
Beyza en Dani liepen achter ons. Dani kon het echt niet hebben dat ik zo close met Andrew was dus legde hij zijn arm over de schouder van Beyza heen. Zo liepen wij anderhalf uur lang tot we bij het kamp arriveerde.
Het was donker toen wij bij het kamp aankwamen. Het was mooier dan verwacht.
Het waren allemaal huisjes met in ieder huisje 2 deuren. Achter de deuren zaten kamers van 15 bedden, een toillet en twee badkamers. Het waren hele ruime kamers. Ik lag in een kamer met Beyza, meltem, Asli, Dilara, Oumaima & Kiara. In de andere kamer lagen derest van de meisjes. Er was maar 1 huisje bezet met meisjes de andere 3 huisjes waren van de jongens.
Toen we op het kamp aankwamen en alles een beetje geordend was gingen we douchen, en moesten wij verzamelen in het kamphuis. Daar gingen we met z'n allen eten. Na het eten mochten we de buurt verkennen maar na een uur of twee was het al tijd voor het avondspel.
Na het avondspel werd het kampvuur opgezet en mochten wij zelf kiezen of we bij het vuur gingen zitten of of we de kamers ingingen.
De dagen gingen snel voorbij, het was een hele drukke week en na elk spel waren we helemaal kapot.
Op de donderdag (de op een na laatste dag), kwamen wij met z'n allen van het tokkelen en waren wij helemaal kapot.
Het was mij wel opgevallen dat Beyza heel erg plakte bij Dani maar gek genoeg deed het mij niets. Ik was deze week erg goed bevriend geworden met Andrew. Hij was echt grappig, al die verhalen die hij vertelde.
Wij mochten uitrustten van het tokkelen tot het avondspel begon.
Het was een standaard routine van de jongens dat zij elke avond/nacht onze kamer binnen kwamen om te chillen omdat wij niet sliepen en onze kasten vol zaten met eten.
Tot mijn verbazing riep Dani mij deze avond apart om te "praten", hij misste mij zei hij, hij had spijt van dat hij me losgelaten had en hij hield nog van me. Ik stond daar naar hem te kijken met een bek vol tanden, ik raakte erdoor in de war. Ik wist niet wat ik moest zeggen maar het leek echt alsof hij het meende.
Wij hadden een erg goed gesprek tot wij werden geroepen door de docent van Engels. "Komen jullie nog? Iedereen wacht op jullie" zei hij. Wij schrokken ervan en wij keken hem beide heel vies aan omdat hij duidelijk een gesprek die draait om "leven of dood" aan het verstoren was. "Wij praten hierna wel" zei ik droog waarop Dani antwoorde met een knik.
Toen Dani en ik het kamphuis binnen kwamen waren alle ogen op ons gericht. Iedereen was wat aan het smoezen en Beyza vroeg mij gelijk wat we aan het doen waren. "Niks gewoon wat praten" antwoorde ik kortaf.
Dit avondspel was een spel met allerlei groepen. De groep die de meeste punten van al de spelletjes had gehaald had deze avond gewonnen.
Na het avondspel zocht ik Dani overal maar ik kon hem niet vinden. Na 20 minuten gezocht te hebben kon ik hem eindelijk vinden en hij was niet echt in staat om te praten.
Zijn ogen waren knalrood en er viel echt niet met hem te praten omdat zijn hoofd ergens anders zat.
"Ben je stoned?" Vroeg ik voorzichtig. "Waarop lijkt het anders lieverd?" Zei hij. Ik werd woedend.
"Als je zo graag wilde praten en me zo graag terug wilde waarom ga je dan smoken als je weet dat wij het gesprek zouden afronden na dat avondspel" zei ik. "Er valt niets uittepraten tussen ons" antwoordde hij. "Het zal niets meer worden, nu niet, nooit niet" voegde hij erraan toe.
En daar had hij mijn toppunt bereikt, ik was hier klaar mee. Ik dacht er kapot van te zijn maar echt niet. Ik walgde van hem en niet een klein beetje ook. Ik had nog een avond en een dag tegaan om er het beste van te maken, en ik zou deze gast het echt niet laten verpesten.
