Bay Sadist

°~Merak edilen Gün~°

Medya;Melis

İyi okumalar..

~5 Yıl Sonra~

Zaman bu dünyada elde edilmesi , geri kazanılması imkansız bir şey..

Zamanı değerli yapan şey satın alınmaması, geri getirilmemesidir. İnsanların ömürleri belli zaman dilimlerinden oluştuğundan daha değerli bir şey bulamazlar. Sahip olduklarımız her ne kadar çok olursa olsun zaman kadar değerlisi yoktur. İnsanların değerini bilmedikleri zaman olmaktadır..

Hızlı adımlarla yürümeye başladım.Evet bu benim geleceğimdi.Şimdiye kadar çalıştığımın kazancıydı.

Kapıyı vurup içeriye girdim.

-Asu Yıldırım?

-Evet benim.

Meraklı gözler arasında tam karşılarında duran sandalyeye oturdum.

-Beslenme uzmanı Asu Yıldırım.Hımm şimdi size birtakım sorular soracağım.Lütfen dikkatli bir şekilde cevaplayın.

-Neden beslenme uzmanı olmayı tercih ettiniz?

-İlk öncelikle yemek yemeyi seven biri olarak çok da titiz ve hassasımdır bu konuda.Yemek ımm insanın sanat eseridir.İnsanların bir resim çiziyormuş,heykel yapıyormuş gibi değildir yemek ile uğraşmak.Başkaları beğensin diye yapılmaz yemek.Yani bana göre.Ben bir yemeğin besleyici mi ,Vitaminli mi, sağlıklı mı, sağlıksız mı kısacası bütün özelliklerini inceleyerek insanlara sunarım.Tabi onların zevklerine göre.

-Hmm gayet güzel bir bakış açınız var Asu Hanım.

Yanında oturan gayet güzel bir kadın

-Peki çalıştığınız bir yerin sizin için önemi varmı?

-Tabi bazı hususlara göre önemli.Çalıştığım ortamın temizlik ve hijyen açısından üstün olması,malzemleri nereden aldığımızın yani güvenebileceğimiz bir yer olup olmadığı kısacası bulunduğum bir ortama göre değerlendirmem daha uygun olur.

Birbirlerine bakarak bir şeyler konuştular.Fakat sessiz konuştuklarından hiçbir şey anlamıyordum.Benim yaklaşık olarak 100-150 metre uzaklığımda büyükçe bir masa,arkasında oturan 6 kurul üyesi ve bakışmalar.Uzun bir süre konuştuklarından sonra gözlüklü orta yaşlarda bir adam
"Cevaplarınız dikkate alınmıştır Asu Hanım.Biz size gerekli bilgiyi en kısa sürede bildireceğiz.İyi günler." dedi kapıyı göstererek.

Hepsine tek tek bakarak bende iyi günler dedikten sonra çıktım.

Telefonumu elime alır almaz Melisi aramaya başladım.
"Melis be-"

"Kuzum noldu ne yaptın!!Neden geç aradın??Birşey mi oldu yoksaa!Ben demiştim bak bende geliyim diye.Yoksa kabul etmedilermii!Pislik adamlar!!Şe-

-Kızz bir durr!!Yok öyle birşey.Sadece restorantta buluşalımmı diyecektim.Çok acıktım.Hem bu ne böyle.Bu adrenalin hormonu çok bir kere!
Ben sana konumu atıyorum hadi gel.

Konumu attıktan sonra yavaş yavaş sahile doğru yürümeye başladım.Ohh bee!Deniz havası gibi bir hava varmı.Elimi iki yana açtım,gözlerimi kapattım ve kendimi huzurun kollarına bıraktım.

Hoop lan denize atlamadım tabikii.Arkamda duran banka oturdum.

Ve uzun uzun hayaller kurmaya başladım.Bugün gittiğim yer benim için çok önemliydi.Beni nereye atayacaklarını çok merak ediyordum.
Hastane mi,Avm mi, ofis mi, Huzur evi mi..

Benim anlamadığım soru sorduktan sonra aldıkları cevaba göre nereye atadıklarını söylememiş olmalarıydı.Çünki genellikle hemen sonrasında söylerlerdi.