°~Hayat Borcu~°

1.8K 158 64
                                    

Medya;Aybars KANDEMİR

-Bende seni beklemekten bıktım.

İşte bu ses..İşte bu ses dostlarım..Kalbimi hoplatan bir melodi..

O buradaydı.Tam arkamda..Aramıza mesafe vardı belki.Belkide mesafe denenmeyecek kadar azdı..Ama bunların bir önemi yoktu..Çünkü o buradaydı.5 Yıl sonra burada..

Arkama dönemiyordum..Sanki etrafımda alev çemberi vardı ve hareket etmemi engelliyordu.Adım sesleri yavaş yavaş yaklaştı.Ve o melodik ses dile geldi.

-Ama artık bedel ödeme vakti..Hemde 5 yıl süren bir bedel..

Dudaklarım şaşkınlıkla açılır açılmaz kendimi soğuk suyun sinirli dalgalarında buldum.Denizin dibine batıyordum..Ama çıkmaya çabalamıyordum.Çabalayamıyordum.Alevden çember suda olmama rağmen sönmemişti ve hareket etmemi engelliyordu.Karanlık beni kendine çekiyordu..

Bu karanlığa girmeden önce unutmayacağım tek şey..Onun beni suya itmesiydi..Onun hiç birşey olmamış gibi beni ölüme yollamasıydı..

Ve işte mutlu son..Artık sevinebilirsin adam..Artı-...

.....

****

-Dıt dıt dıt...

Hastanenin karanlıklarında bir odada gözlerimi açtım.Tavana bakıyordum.İnsanların hayatlarıda tavan gibi olsaydı diye düşündüm..Dümdüz ve pürüzsüz..Fakat insanların hayatları yol gibiydi.Arada zikzaklar vardı ve yokuşlar..Yokuşlar aşılması zor olan engeller..

Aklıma onun gelmesiyle gözlerimden birer yaş süzüldü..O beni denize itmişti..Ölümün kollarına itmişti..

-Nedennn!! Diye bağırdım.Benden bu kadar mı nefret ediyordun?..
Doktorların odaya dalmasıyla onlara çevirdim gözlerimi..

-Bağırışlarınızı duyduk!!Bir şey mi oldu Asu Hanım??Bakın ne güzel gözlerinizi açmı-

-Defolllll!!Hepiniz defolunnnnn!!Çıkın dışarııı!!!
İlk başta müdahele etmek istediler.Fakat sonra
Hepsi teker teker odadan çıktı.Biliyordum sakinleşmemi bekleyeceklerdi.Sonrasında bir iğneyle işini halledeceklerdi.

Dostlarım...Söyleyin bana.Neden bana bunu yaptı...Benden neden bu kadar nefret ediyordu..

Kafayı sıyırmıştım.Bozuk kaset gibi olayı tekrara sarıyordum.Ama artık bünyem bu yorgunluğu kaldıramıyordu.Ağırlaşan göz kapaklarım yavaş yavaş uykuya gözlerini kapattı.

...

Annemin feryatları,babamın hararetli konuşmaları ile sabaha gözlerimi açtım.Annem karnıma kapanmış ağlıyor babam pencerenin sol tarafında birine saydırıyordu.Neden saydırdığını biliyordum.Beni kimin bu hale getirmiş olması.

Babamın birden beni farketmesiyle telefonunu masaya fırlattı ve kızım diyerek kollarıma sarıldı.Annem babamın bu hareketi üzerine uyanmamı farketti ve daha çok ağlamaya başladı.

-Yavrummmmmmmm..Meleğimmm..Seni bırakmayacağım bir dahaa...

Karnıma sarılmış anne ve babama kollarımla daha da çok sarıldım onlara.Onlar iyiki vardılar..İyiki.Yaklaşık bir saat sohbet ettik ve kahvaltımı zorla yedirttiler.Sonuçta tek çocuktum ve göz bebekleriydim.Şımarttıkları tek çocukları bendim.Sohbet esnasında olayla ilgili hiç bir şey sormamışlardı ve bende konusunu hiç açmamıştım.Anlamadığım babamın nasıl bu kadar sakin olmasıydı.Bana bunu kimin yaptığını sormadan başımdan ayrılmazdı.Daha doğrusu öğrenmeden diyelim.Bende olayla ilgili onlara hiçbir şey demedim.Olayı açıp birde canımı sıkamazdım.Hem yalan söylemek istemiyordum.Onlara hiç yalan söylememiştim.Zaten beceremezdim şu yalan işini.Gidip 5 yıl önceki sadist bir adam beni denizde ölmem için itti mi diyecektim!

Bay SadistHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin