Yalanlar

Yalanlar -22-

Keyifli okumalar...

*Belki de hayat, bir şans diye gözyaşı dökdüğümüz yerde başlar.

Melek, babasının dudaklarından dökülen sözlerin etkisiyle sendelerken hemen yanındaki Çağla onu kolundan tutmuştu ama en az kendisi kadar Çağla da duyduğu şeyin şokundaydı. Ortada kısa süreli bur sessizlik olmuştu ki Mehmet'in küfredip hiç tanımadığı ama babasının nişanlısı dediği adamın üzerine doğru yürüdüğünü görünce kendine gelerek Mehmet'in karakolda kavga çıkarmasına engel olmak için önüne geçip onu durdurdu.

"Mehmet, dur karakoldayız. Ne yapıyorsun?" Mehmet'in, öfkeden kızarmış gözleri karşısındaki adamdan kendisine çevrildiğinde Melek sertçe yutkundu. Üst üste gelen olaylar Mehmetin sabır kotasını doldurmuş hatta taşırmaya başlamıştı.

"Bu adam kim, Melek?"

"Bende bilmiyorum. İlk defa görüyorum. Sakin olursan ne olduğunu anlayacağız." Melek, Mehmete başka bir şey söylemeden hemen biraz ilerisinde gayet rahat bir tavırla dikilen babasına gözlerini dikti.

"Baba ne demek oluyor bu?"

"Ne duyduysan o kızım. Ben sana evde her şeyi açıklayacağım. Gidelim." Babası yanına gelip kolunu kavradığında Melek daha ağzını açıp tek kelime edemeden babası onu sürüklercesine karakoldan dışarı çıkarmıştı.

"Baba ne yapıyorsun? Bıraksana kolumu ben hiçbir yere gelmiyorum!" Babası, bütün söylenmelerine ve çırpınışlarına aldırış etmeden onu arabaya doğru sürüklemeye devam ediyordu ki Melek diğer kolunda başka bir elin varlığını hissetti.

"Bırak." Mehmet, kaşlarını çatmış babasının sıkı sıkıya tuttuğu koluna baktığında  babası hafifçe tebessüm edip Meleğin kolundaki baskısını arttırdı. Melek, canın acısıyla yüzünü buruştursa da sessiz kaldı. Fakat Meleğin yüzündeki değişim Mehmet'in gözünden kaçmamıştı.

"O elini Meleğin kolundan çek!"

"Kimsin lan sen?! Sana mı soracağım kızıma nasıl davranacağımı! "

"Canını acıtıyorsun."

"Seni bir daha uyarmayacağım Mehmet. Ailemden özellikle de kızımdan uzak dur."

"Melek benim karım olacak ve sen ondan uzak duracaksın." Mehmet'in bu sözleri ikisi arasında ki tartışmayı bir üst boyuta taşırken Melek, ikili arasındaki tartışmayı korku dolu gözlerle izliyordu. Bakışları yanlarına gelen Mehmet'in babasıyla tanımadığı adama kaydığında ikisinin de araya gireceğini anladı.

"Bakın bu böyle olmaz. Melekle konuşalım. Kız nerde kalmak istiyorsa orada kalsın." İsmail amcanın olayı yumuşatmak için araya girmesi karşısında Melek rahat bir nefes alacaktı ki babasının sözleriyle umutsuzluk içinde gözlerini yumdu.

"Melek benim kızım ve benimle birlikte Konya'ya yani evine geliyor. Siz de kızımdan uzak duruyorsun." Babası, başka bir şey söylemeyip Meleği sertçe kendine çekip Mehmet'ten ayırdığında Melek, bu beklenmedik çekilmenin etkisiyle bir kaç saniye sendelese de son anda yere düşmekten kurtulmuştu.

"Babası falan olman umrumda değil. Ona böyle davranamazsın!" Mehmet'in babasının üstüne yürümesiyle Melek korku dolu gözlerle Mehmete baktı. İş iyice içinden çıkılmaz bir hal almaya başlamıştı. Ama araya giren şu nerden çıktığını bilemediği yabancı adam duvar gibi babasıyla Mehmet'in ortasında dikildi.